Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan delillerden, davalı-davacı kocanın sadakat yükümlülüğüne uymamak ve eşine sürekli şiddet uygulamak şeklindeki ağır kusuruna karşılık, davacı-davalı kadının da eşine fiziksel şiddet uyguladığı ve eşinin eşyalarına zarar verdiği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Gerçekleşen olaylar karşısında davalı-davacı koca da dava açmakta haklıdır. Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşulları davalı-davacı kocanın davası yönünden gerçekleşmiştir. O halde davalı-davacı kocanın boşanma davasının da kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeplerle davalı-davacı kocanın reddedilen boşanma davası yönünden BOZULMASINA, davacı-davalı kadının kabul edilen boşanma davası ve ferilerine yönelik temyiz itirazlarının ise bozma nedenine göre şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 24.01.2013 (Per.)