Taraflar arasındaki "boşanma" ve "karşı boşanma" davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece, davacı-davalı kocanın boşanma davasının reddine, davalı-davacı kadının boşanma davasınının kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmişse de; yapılan yargılama ve toplanan delillerden, kocanın, mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen kusurları yanında, davalı-davacı kadının da eşinin yüzünü tırmalayarak "evlendiğine pişman olduğunu" söylediği, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda, davalı-davacı kadının bu sebeple az da olsa kusurlu olduğunun kabulü gerekmektedir. Davalı-davacı kadın da karşı boşanma davası açarak boşanmayı istediğine göre, kocanın boşanma davasına karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması niteliğindedir. Taraflar yönünden evlilik birliğinin devamında korunmaya değer bir yarar kalmadığından Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi uyarınca, davacı-davalı kocanın boşanma davasının da kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu gibi reddi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple davacı-davalı kocanın reddedilen boşanma davası yönünden BOZULMASINA, bozma sebebi dikkate alındığında, davacı-davalı kocanın, davalı-davacı kadının kabul edilen boşanma davasına ve fer"ilerine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 24.01.2013 (Per.)