Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8046 Esas 2019/5629 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1) Sanık ile katılan arasında, sanığın amcasının katılanlar tarafından darp edildiği iddiası nedeniyle husumet bulunduğu, olay günü de taraflar arasında saat 18:00 sıralarında kavga olduğu, aynı günün akşamında saat 21:00 sıralarında, sabah ki olay nedeniyle taraflar arasında tekrar çıkan tartışma sonucu iki ailenin ve yakınlarının tekrar kavga etmeye başladıkları, sanığın olay sırasında tahmini olarak yaklaşık 20 metre mesafeden kalabalığa doğru av tüfeği ile birden fazla atış yaptığı ve katılan ... hakkında, Mustafa Kemal Tıp Fakültesi Hastanesi tarafından düzenlenen epikriz formunda “karnında umblikus 2 cm solunda 3 cm altında giriş deliği lomber bölgede mermi çekirdeği olduğu acil operasyona alındığı jejenum da 2 adet transvers kolonda 1 adet perforasyon olduğu primer tamir yapıldığı kolika inferior arterin yaralandığı ve tamir edildiği"" belirtilmiş olması gözetildiğinde, kullanılan vasıtanın elverişliliği, atış sayısı, atış mesafesi, meydana gelen yaralanmanın niteliği ve taraflar arasında önceye dayalı husumetin varlığı gözetilerek sanığın ortaya çıkan kastının öldürmeye yönelik olup olmadığı hususunda delillerin takdir ve değerlendirmesinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Kabule göre de;
a)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Sanık hakkında TCK"nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uygulanarak verilen hapis cezasının, katılanın hayati tehlike geçirir nitelikte yaralanması nedeniyle TCK"nin 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırılmasına karar verilmeden ve uygulama maddesi olan TCK"nin 87/1-son maddesinin hükümde gösterilmeksizin, sanığın doğrudan 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılması,
c) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 2002/367 Karar sayılı kararı uyarınca, tarafların karşılıklı olarak, evlerinin karşı taraflarca basıldığını iddia etmelerine karşılık, olay yeri krokileri ve tespitlerinden (kartuş yerleri, pencere camı kırıkları) olayların sanığın evi civarında gerçekleştiğinin anlaşılmasına göre ve dosya kapsamındaki delillerden kavgaya hangi tarafın haksız hareketi ile sebebiyet verdiğinin kesin olarak belirlenememesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 18.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.