MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
20/07/2017 tarihli ve 7035 sayılı Kanun"un 21. maddesiyle yapılan değişiklik uyarınca 5271 sayılı CMK’nın 291/1. maddesinde yedi gün olarak belirtilen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay"dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"nun 305-326. maddeleri uygulanmakta olduğundan, daha önce Yargıtay incelemesinden geçmiş dosyada temyiz süresine ilişkin bir değişiklik yapılmadığı dikkate alındığında; 22/11/2019 tarihli kararda temyiz süresinin tefhim tarihinden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunduğunun anlaşılması karşısında, 22/11/2019 tarihinde tefhim edilen kararı 05/12/2019 tarihli temyiz dilekçesi ile temyiz eden sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen 02/04/2014 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, sanığın son bildirdiği adresten farklı bir adresten iade gelmesi üzerine, son bildirdiği adrese bu defa 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesi uyarınca 04/08/2014 tarihinde tebliğ yapıldığı, ancak, Tebligat Kanunu"nun 35/2. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için, daha önce aynı adrese Kanun"un gösterdiği usullere uygun bir tebligat yapılmış olması ve muhatabın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin de tespit edilememesi gerekmektedir. Aksi halde aynı Kanun"un 35. maddesine göre tebligat yapılması mümkün değildir. Bu nedenle gerekçeli kararın öncelikle sanığın son bildirdiği adresine (cezaevinde ise cezaevi adresinde bizzat kendisine) 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi uyarınca tebliğ edilmesi, buradan iade dönerse MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi gerektiği gözetilmeden koşulları oluşmadığı halde aynı Kanun"un 35. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu, buna dayanarak yapılan hükmün kesinleştirilmesinin de usulüne uygun olmadığı, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmediği ve denetim süresinin işlemeye başlamadığı gözetilmeden, hukuken geçerliliği bulunmayan 22/11/2019 tarihli karar ile açıklanması koşulları oluşmayan 02/04/2014 tarihli hükmün açıklanmasına dair yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 11.11.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.