MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Asıl karar; mahkumiyet
Ek karar; temyiz isteminin reddi

Defter ve belge gizleme suçundan 04/03/2015 tarihinde yoklukta verilen usulüne uygun olarak 20/07/2015 tarihinde tebliğ edilen erteli hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmüne karşı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra sanık tarafından yapılan 19/04/2016 tarihli temyiz isteminin reddine ilişkin Mahkemenin 20/04/2016 tarihli ek kararının Yargıtay 21. Ceza Dairesinin 21/12/2016 tarih, 2016/8411-7884 esas ve karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, bilahare sanığın denetim süresi içinde kasıtlı suç işlemesi nedeniyle Mahkemenin 19/12/2018 tarihli ek kararı ile "erteli hapis cezasının aynen çektirilmesine" karar verildiği, erteli hapis cezasının aynen infazına ilişkin kararların 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 101. maddesinin 3. fıkrası uyarınca itiraz yasa yoluna tabi olup sanığın itirazının itiraz mercii olan Giresun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.04.2009 tarih, 2019/443 Değişik iş sayılı kararı ile değerlendirilerek reddine karar verilmek suretiyle kesinleştiği, sanığın bu kez kesinleşen 19/12/2018 tarihli erteli hapis cezasının aynen çektirilmesine ilişkin ek karar ile 04/03/2015 tarihli erteli hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünü yeniden temyizi üzerine, mahkemenin verdiği 29/08/2019 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu anlaşıldığından, hükümlünün yeniden temyiz isteminin, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın incelenmeksizin mahalline iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.