Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/1235 Esas 2019/282 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1235
Karar No: 2019/282
Karar Tarihi: 09.01.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/1235 Esas 2019/282 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum olduğu ve dosyanın temyiz edildiği belirtiliyor. İş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından adli para cezalarına ilişkin hükümlerin kesin olduğu ve temyiz kabiliyetinin olmadığı vurgulanıyor. Hırsızlık suçunun sanık tarafından işlendiği kabul edilmekle birlikte, müştekinin zararının kovuşturma aşamasında giderildiği için TCK'nın 168/2. maddesinin uygulanması gerektiği ve sanığın adli sicil kaydında yer alan bir önceki suç kararının tekerrüre esas olması gerektiği belirtiliyor. Sanığın tutuklulukta geçirdiği sürenin mahsup edilmemesi ve TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması nedenleriyle kararın bozulması gerektiği ifade ediliyor. Kararda, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nun 305/1. maddesi ve 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesi gerektiği belirtiliyor.
Kanun maddeleri açıklamaları:
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Mahkumiyet kararlarına karşı temyize ilişkin düzenlemeleri içermektedir.
- 1412 say

17. Ceza Dairesi 2017/1235 E. , 2019/282 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından doğrudan hükmolunan adli para cezalarına ilişkin hükümlerin miktarları itibarıyla 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 305/1. maddesi uyarınca kesin olup, temyiz kabiliyeti bulunmadığından sanık ..."in temyiz isteminin aynı Yasa"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
B-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekinin zararının kovuşturma aşamasında giderildiği anlaşıldığından, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 168/2. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanığın adli sicil kaydında yer alan Gebze 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2012/102 Esas ve 2012/1305 Karar sayılı 04/09/2012 tarihinde kesinleşen ilamın TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas bulunduğunun gözetilmemesi,
3-Sanık hakkında tutuklulukta geçirdiği sürenin TCK’nın 63. maddesi gereğince mahsup edilmemesi,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesine, 09/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.