Basit cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1930 Esas 2019/9356 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1930
Karar No: 2019/9356
Karar Tarihi: 25.04.2019

Basit cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1930 Esas 2019/9356 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 11/2. maddesi uyarınca reşit kabul edilmesine rağmen, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 6/1-b. maddesi gereği henüz 18 yaşını doldurmamış kişiden bahsedilmesi nedeniyle, mağdurenin basit cinsel istismara uğradığı ve suçun üst dereceli ağır ceza mahkemesinde görülmesi gerektiğine karar verilerek, ilk derece mahkemesi tarafından verilen hüküm bozulmuştur. Bu karara dayanılarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi uyarınca öngörülen hapis cezasının miktarı ile davaya bakma ve delillerin tayini ve suç vasfının belirlenmesi gibi görevlerin üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu belirtilmiştir. Kanunlar, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'dur.

14. Ceza Dairesi 2018/1930 E. , 2019/9356 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit cinsel saldırı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tüm dosya içeriğine göre, olay tarihlerinde on sekiz yaşını tamamlamamakla birlikte resmi nikahlı evli olan mağdure, 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 11/2. maddesine göre "Erginlik onsekiz yaşın doldurulmasıyla başlar. Evlenme kişiyi ergin kılar." hükmü uyarınca reşit sayılmasına rağmen 5237 sayılı TCK"nın 6/1-b. maddesinde yer alan çocuk deyiminden "henüz onsekiz yaşını doldurmamış kişinin" anlaşılması karşısında, sanığın eylemlerinin çocuğun basit cinsel istismarı suçunu oluşturacağı ve buna göre 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 59. maddesi ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 103/1. maddesinde öngörülen hapis cezasının miktarı itibarıyla davaya bakma ve delillerin tayini ile suç vasfını belirleme görevinin üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olacağı nazara alınarak 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.