Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/7398 Esas 2015/19457 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, yıllık izin ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, antrenör olarak 02.12.1983-14.03.2012 tarihleri arasında çalıştığını, emeklilik sebebi ile iş sözleşmesinin sona erdiğini, otuz yıllık çalışma süresi boyunca izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürerek, izin alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, 638 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Gençlik ve Spor Teşkilatının yeniden yapılandırılarak Gençlik ve Spor Bakanlığının kurulduğunu Spor Genel müdürlüğünün Gençlik ve Spor Bakanlığına bağlandığını, ancak genel müdürlüğün tüzel kişiliğinin ve hasım olabilme ehliyetinin devam ettiğini, Spor Toto Teşkilat Başkanlığının ise aynı Kanun Hükmünde Kararname ile davalı Bakanlığa bağlı olduğunu ancak ayrı tüzel kişiliğe ve hasım olabilme ehliyetine sahip olduğunu, davacının bu iş yerlerinde gerçekleşen çalışması sebebi ile davalı Bakanlığa husumet yöneltilemeyeceğini, davacının 20.06.1986 tarihinde teşkilat başkanlığından ayrıldığını 20.06.1986 tarihine kadar tahakkuk eden yıllık ücretli izin alacaklarının zamanaşımına uğradığını davacının görev sebebi ile yıl boyunca kamp, yurtiçi ve yurtdışı müsabakalarına gittiğini, harcırah ve yolluk aldığını, yıllık izin kullanmaya ihtiyaç hissetmediğini ve talepte bulunmadığını, 2007 ve 2009 yıllarında davacıya talebi üzerine yıllık ücretli izin kullandırıldığını, davacının yıllık ücretli izin alacağı talep edemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının izin alacağı bulunduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda; davalı tarafından 2007 ve 2009 yıllarına ilişkin izin formları sunulmuş olup, davacının izinlerini kullandığı savunulmuştur. Bu durumda yıllık izinlerin kullanılıp kullanılmadığı ve izin formları konusunda 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 169. ve devamı maddeleri gereğince davacı isticvap edilmeli, davacının beyanları ve izin formları birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmelidir. Mahkemece bu yön üzerinde durulmaksızın karar verilmesi isabetli görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 04.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.