Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3047 Esas 2018/4790 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/3047
Karar No: 2018/4790
Karar Tarihi: 04.10.2018

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3047 Esas 2018/4790 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafın temyiz dilekçesi reddedildi. Mahkeme, temyiz harcının eksik olduğunu belirledi ve davalı vekilinin red edilmesine karar verildi. Karara göre, harç alınmadan temyiz defterine kaydedilen dilekçeler için HUMK’un 434/3 maddesindeki eksik harç ödenmesi halinde yapılacak işlemle ilgili kuralın benzetme yolu ile uygulanacağı belirtilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 tarihli ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre Yargıtay tarafından da karar verilebileceği benimsenmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri HUMK’un 434/3 ve 1.6.1990 tarihli ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı’dır.

19. Hukuk Dairesi 2017/3047 E. , 2018/4790 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine ilgililere çağrı kağıdı gönderilmişti. Belli günde davacı vek. Av. .. ile davalı vek. Av. .... gelmiş olduğundan duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlenildikten ve temyiz dilekçesinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- KARAR -

Mahkemece 4.508,46 TL eksik temyiz harcının yatırılması için çıkarılan 26.05.2017 tarihli muhtıra, davalı vekiline 01.06.2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Ancak dosya içinde ve UYAP sisteminde muhtırada belirtilen eksik harcın yatırıldığına ilişkin sayman mutemet alındısına rastlanmamıştır. Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 1984/5 E., 1985/1 K. sayılı, 25.1.1985 günlü İçtihadı Birleştirme Kararında, harç alınmadan temyiz defterine kaydedilen dilekçeler için HUMK’un 434/3 maddesindeki eksik harç ödenmesi halinde yapılacak işlemle ile ilgili kuralın benzetme yolu ile uygulanacağı belirtilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi,1.6.1990 tarihli ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre Yargıtay tarafından da karar verilebileceği benimsenmiş olduğundan, temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, vekili Yargıtay duruşmasında hazır bulunan davacı yararına Yargıtay duruşma tarihi dikkate alınarak takdiren 1.480,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 04/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.