Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/717 Esas 2020/6995 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/717
Karar No: 2020/6995
Karar Tarihi: 02.12.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/717 Esas 2020/6995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından sahte fatura düzenleme suçu sebebiyle sanık hakkında mahkumiyet hükmü verildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarına ilişkin ilamı da benimsendi. Faturaların unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığına karar verildi. Mahkeme, delilleri değerlendirerek sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak tekerrüre esas alınan bir kararın suç tarihinden sonra kesinleşmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağına dikkat çekildi. Kararda ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uyarınca Anayasa Mahkemesi'nin bir iptal kararının infaz aşamasında da gözetilmesi gerektiği vurgulandı. Kanunlar olarak; 213 Sayılı VUK'nin 230. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 322. maddeleri kararda detaylı bir şekilde yer aldı.

11. Ceza Dairesi 2018/717 E. , 2020/6995 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kuran Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından açılan kamu davalarında, her bir takvim yılında işlenen sahte fatura düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, her takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması, ayrıca aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi hâlinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden ve hangi takvim yılından hüküm kurulduğu da belirtilmeksizin, sanığın eylemi tek suç kabul edilerek ve zincirleme suç hükümleri de uygulanmayarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Tekerrüre esas alınan ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/17 Esas-2012/42 Karar sayılı ilamının, suç tarihinden sonra kesinleşmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu aykırılıkların aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından tekerrür uygulamasına ilişkin 7 ve 8 numaralı bendlerin tamamen çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.