Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/748 Esas 2019/3459 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/748
Karar No: 2019/3459

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/748 Esas 2019/3459 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı-karşı davalı erkek ile davalı-karşı davacı kadın arasındaki karşılıklı boşanma davası neticesinde verilen hüküm, erkeğin tüm kusurlu davranışlarına karşın kadının affettiğinin ve bu nedenle şiddet olayının erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceğinin düşünülerek karar verilmiştir. Ancak yoksulluk nafakası talebinin kabulüne dair kararda yanlış değerlendirme yapılarak, her iki tarafın da ekonomik durumlarının benzer olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca, ziynet eşyaları davası yönünden ise sadece toplam bedel yazılarak hüküm verilmiş, fakat eşyanın cinsi, niteliği, değeri gibi ayrıntılar belirtilmemiştir. Bu sebeplerle mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri açıklamaları ise şöyle:
- Türk Medeni Kanunu'nun 175. maddesi: Boşanma sonrası bir tarafın diğer tarafa nafaka ödeme yükümlülüğünün ne zaman doğacağına dair fıkralar içermektedir.
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 297. maddesi: Mahkeme kararındaki hükümlerin açık ve net bir şekilde belirtilmesi gerektiğini düzenlemektedir.
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 298. maddesi: Gerekçeli kararın tefhim edilen hükme aykırı olamayacağını hük

2. Hukuk Dairesi 2019/748 E. , 2019/3459 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVACI-DAVALI : ...
DAVALI-DAVACI : ...
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma - Ziynet Eşyası Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından; her iki dava ve fer"ileri yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 18/12/2018 günü yapılan tebligata rağmen taraflar adına gelen olmadı. İşin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davalı-karşı davacı kadının tanık beyanları bir kül halinde değerlendirildiğinde mahkemece erkeğe yüklenen kusurlu davranışlardan fiziksel şiddet vakıasından sonra tarafların evliliklerini devam ettirdikleri, birlikte yaşamaya devam ettikleri, kadının bu olayı affettiği en azından hoşgörüyle karşıladığı, affedilen ya da hoşgörüyle karşılanan bu vakıanın erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği ve ayrıca davacı-karşı davalı erkeğe kusur olarak isnat olunan bir diğer vakıa olan üç ay boyunca başka bir kadını eve getirerek davalı-karşı davacıyı bu kadınla yaşamaya zorladığına dair vakıaya da davalı-karşı davacı kadın tarafından dilekçelerin karşılıklı verilmesi aşamasında usulünce dayanılmadığı, davalı-karşı davacı kadın tarafından usulünce ileri sürülmeyen bu vakıanında davacı-karşı davalı erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği ne var ki mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen diğer kusurlu davranışlara göre de boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davacı-karşı davalı erkeğin tam kusurlu olduğu anlaşılmakla, davacı-karşı davalı erkeğin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tüm dosya kapsamı ve toplanan delillerden; yargılama devam ederken davalı-karşı davacı kadının asgari ücret karşılığında işe girdiği, bu durumun 13.05.2016 tarihli celsede de taraflarca doğrulandığı ve böylece erkeğin sosyal ve ekonomik durumu dikkate alındığında tarafların yaklaşık aynı seviyede sosyal ve ekonomik duruma sahip oldukları anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşında, Türk Medeni Kanunu’nun 175. maddesi koşullarının davalı-karşı davacı kadın yararına oluştuğundan bahsedilemez. Öyleyse mahkemece davalı-karşı davacı kadının yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde kabulüne karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
3-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinin (2). fıkrasında: hükmün sonuç kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden herbiri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği, aynı kanunun 298. maddesinin (2.) fıkrasında da, gerekçeli kararın, tefhim edilen hükme aykırı olamayacağı hükme bağlanmıştır. Bu düzenlemeye göre; Dava dilekçesi, bilirkişi raporu gibi herhangi bir belgeye atıf yapılarak hüküm kurulamaz. Gerek tefhim edilen ve zabıtla belirlenen kararda, gerekse buna uygun düzenlenmesi zorunlu gerekçeli kararda hüküm altına alınan eşyanın cins, nitelik, miktar ve değerlerinin ayrı ayrı gösterilmesi ve taraflara yüklenen borç ile tanınan hakkın infazda güçlük çıkarmayacak biçimde belirtilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde davalı-karşı davacı kadının ziynet alacağı davası yönünden yalnızca ziynet eşyalarının toplam bedeli yazılmak suretiyle hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 26.03.2019 (Salı)