Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, iş akdinin evlilik sebebi ile son bulduğunu iddia ederek kıdem tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davalı vekilinin temyizi bakımından karar ilk olarak Dairemizin 26.02.2014 tarihli ilamı ile “...Davacı 08.03.1996 tarihinde işe girdiğini, iddia etmiş, bu husus davacı tanıkları tarafından doğrulanmıştır. Ancak davacının 01.09.1984 doğumlu olduğu dikkate alındığında bu iddia ettiği tarihte yaşı 12’nin altındadır. Dolayısı ile bu tarihteki çalışması o dönemde yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasa kapsamında bir çalışma olarak kabul edilemez. Davacı o dönemde olsa olsa çırak olarak çalıştırılmıştır.
4857 sayılı Kanunun 71. maddesi uyarınca 14 yaşını tamamladığı tarihten itibaren işçi olarak çalıştığı kabul edilip davacının hak ettiği işçilik alacaklarının buna göre hesaplanması gerekirken tüm süre üzerinden işçilik alacaklarının kabulü hatalıdır.” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme bozma kararına uymuş, ek hesap raporu aldıktan sonra davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı vekilin temyizi üzerine karar ikinci kez Dairemizin 08.06.2015 tarihli ilamı ile “ …Somut olayda, mahkemenin hükme esas aldığı bozma sonrası hazırlanan ek hesap raporunda davacının 01.09.1998-14.07.2010 tarihleri arasında çalıştığı hizmet süresinin 11 yıl 10 ay 13 gün, kullanmadığı yıllık izin süresinin 78 gün olduğu tespiti yapılıp buna göre 15.083,12 TL net kıdem tazminatı, 2.053,99 TL yıllık izin ücreti hesap edildiği, mahkemece bu miktarlar hüküm altına alındığı halde, kararın gerekçe kısmında aynen “... davacının 08/03/1996 - 14/03/2010 tarihleri arasında 14 yıl 4 ay 6 gün hizmet süresinin bulunduğu, davacının sunulan yıllık izin kullanımına ilişkin kayıtlar incelendiğinde 130 gün yıllık izin ücret alacağının bulunduğunun anlaşıldığı” şeklinde yazılarak hüküm ile gerekçe arasında çelişki yaratılması hükmün temyiz incelemesinin yapılmasına engel olduğundan kararın bozulması gerekmiştir. Yapılacak iş; Bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar vermektir. “ gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme bozma kararına uymuş ve karar vermiştir.
Somut olayda, karar tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık asgari ücret tarifesinin 13. Maddesi “ (1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin İkinci Kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir. (2) Ancak hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez “ hükmünü içermekte olup aynı tarifeye göre ön görülen maktu ücret 1.500,00 TL ve tarifenin üçüncü kısmında yargı yerleri ile icra ve iflas dairelerinde yapılan ve konusu para olan veya para ile değerlendirilebilen hukuki yardımlara ödenecek ücrete İlk 30.000,00 TL için % 12,00 oranı belirlenmiştir. Mahkemece toplam ret edilen miktar 12.389,10 TL olup ret edilen miktarın % 12"si 1.486,692 TL olduğundan davalı yararına tarife hükümleri uyarınca 1.500,00 TL avukatlık ücretine hükmedilmesi gerekirken 500,00 TL avukatlık ücretine hükmedilmiş olması hatalı olup bozma sebebi ise de bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden karar bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının davalı yararına avukatlık ücretine ilişkin bendinde yer alan “500,00 TL “ rakam ve harflerinin çıkartılarak yerine “ 1.500,00 TL “ rakam ve harflerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 19/12/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.