Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rucüan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı avukatı ile davalı avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanunî gerektirici sebeplere ve özellikle %17 sürekli iş göremezlik derecesine göre istem konusu yapılan peşin sermaye değerli gelir ve hükmedilen miktar gözetildiğinde, sürekli iş göremezlik derecesinin kontrol muayene sonucu artması halinde, ilk peşin değerli gelir miktarında meydana gelecek olan değişikliğin ileride açılacak ek rücu davalarında belirlenmesinin mümkün bulunmasına göre, davalı vekilinin tüm, davacı Kurum vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine,
2-5510 sayılı Yasanın 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 26. maddesidir. Anılan madde uyarınca davalı Kurumun rücu alacağından kusuru oranında sorumludur.
Dava; 08.02.2006 tarihli iş kazasında sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemeler toplamı 24.021,72 TL’den şimdilik 14.407,02 TL’nin davalı işverenden tahsili istemine ilişkin olup, hükme esas alınan kusur raporunda davalının %70 oranında kusurlu bulunmuştur. Mahkemece; anılan madde hükmü uyarınca, davalının tazmin ile sorumlu olduğu kusur karşılığı miktarın, 15.515,26 TL olduğu gözetilerek bu miktarın altında olan Kurum talebinin hüküm altına alınması gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile mükerrer indirim sonucu yazılı şekilde eksik rücu alacağının hüküm altına alınmış olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa eklenen geçici 3. madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Hüküm fıkrasının silinerek yerine
“1-Davacının davasının kabulü ile; 14.407,02 TL’nin gelirler yönünden gelir bağlama onay, tedavi masrafları yönünden sarf, geçici iş göremezlik ödeneği yönünden tediye tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına,
2-Kabul edilen miktar üzerinden hesaplanan 855,78 TL harcın davalıdan alınarak hazineye irat kaydına,
3-Karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca davacı yararına takdir edilen 1.728,84 TL nispi vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine
4-Davacı tarafından yapılan 350,00 TL bilirkişi ücreti, 8,00 TL tebligat, 12,00 TL müzekkere olmak üzere 370,00 TL yargılama giderinden davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” cümlelerinin yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 28.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.