MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili davacının davalıya ait işyerinde elektrik enstrüman süpervizörü olarak 12/01/2006-01/03/2013 tarihleri arasında çalıştığını, gerek ... gerekse ... ’da şirketin belirlediği vardiya sistemi sebebi ile her ay on dört gün kesintisiz olarak işverence sağlanan konteynırlarda kaldığını, bu on dört günlük dönemde işyeri dışına çıkılmasının kesinlikle yasak olduğunu, mesai saatlerinin 07:00-19:00 saatleri arasında olduğunu, ancak mesai saatleri dışında ihtiyaç halinde de çalışıldığını, davacının çalışma süresinin ve fazla çalışmalarının bu esasa göre ayrıştırılması gerektiğini, ayrıca çalıştığı her ay için en az iki günlük hafta tatili ücreti hakkı bulunduğunu, ancak hafta tatili ücretinin ödenmediğini, sözleşmenin feshi tarihi itibari ile kullanmadığı 97 günlük yıllık izin hakkının bulunduğunu, yıllık izninin 51 günlük bölümünün feshin işçi tarafından yapıldığı iddiası ile kanuna aykırı olarak ihbar öneline mahsup edildiğini, 46 günlük izin ücretinin ise eksik ödendiğini beyan ederek fazla çalışma, hafta tatili ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının ... -... -... Boru Hattının Türkiye kısmındaki pompa istasyonları veya boru hattının çıkış noktası olan ... "daki deniz terminalinde elektrik teknisyeni olarak 12/05/2005 tarihinde çalışmaya başladığını, davacının iş sözleşmesi uyarınca vardiya usulüne göre çalışma şeklini ve fazla mesai yapmayı kabul ettiğini, işyerinde on dört gün gece gündüz çalışmanın söz konusu olmadığını, aksine bu süre içindeki çalışma saatlerinin belirli olduğunu, vardiyalı olarak çalışan işçinin net maaşının %2"sinin vardiya ücreti olarak hesaplanacağının kabul edildiğini, davacının fazla çalışma ve hafta tatili alacağının bulunmadığını, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, yasal süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Davacı Temyizi Yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, yerinde bulunmayan ve gerekçeli temyiz dilekçesinin süresinde verilmediği dikkate alınarak, gerekçesiz temyiz dilekçesi çerçevesinde kanunun açık hükmüne ve kamu düzenine aykırılık bulunup bulunmadığı hususları ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda, yerinde bulunmayan bozma isteğinin reddine,
Davalı Temyizi Yönünden;
Taraflar arasında davacının yıllık izin ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.Somut uyuşmazlıkta davacı hak kazandığı yıllık izin ücreti alacaklarının eksik ödendiğini ileri sürmüş, davalı ise davacının fesih tarihinde hak kazandığı izin ücretlerinin tamamının ödendiğini savunmuştur. Mahkemece, davacının kullanmadığı yıllık izinlerinin bulunduğu, bu izinlere ait ücretlerin ödendiğinin davalı işverence kanıtlanamadığı, davacının hak kazandığı yıllık ücretli izin alacağı miktarlarının denetime elverişli ve uygun bulunan bilirkişi raporu ile belirlendiği ve talepten fazla olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle taleple bağlı kalınarak davacının 1.000,00 TL izin ücreti hüküm altına alınmıştır. Ne var ki, dosya kapsamında aynı bilirkişi tarafından düzenlenen iki ayrı rapor bulunmakta olup, ilk raporda altı tam hizmet yılı olan davacının 95 Gün izin hakkı bulunduğu, buna göre davacının izin ücretinin 156,74x95 =14.890,30 TL -11.014,36 =3.875,94 TL olduğu sonucuna varılmış; ek raporda ise işverence davacıya yapılan ödeme tutarının 11.014,36 TL - 8.582,50 TL (ihbar tazminatı) =2.431,86 TL olduğu, davalı işverence tahakkuku yapılan izin ücretinin tamamının ödendiğinin ispatlanması durumunda ilk raporda hesaplanan izin ücretinin davacıya ödenmesi gerektiği, sonuç olarak davacının 12.458,44 TL izin ücreti alacağı bulunduğu ifade edilmiştir. Anayasanın 141 inci maddesi uyarınca, yargı kararlarının gerekçeli olarak yazılması gerekir. Bu husus 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297 nci maddesinde de hüküm altına alınmıştır. Yargıcın, tarafların iddia ve savunmalarının özetini, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususları, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri kararda göstermesi zorunludur. Mahkemece davacının hak kazandığı toplam yıllık izin ücreti alacağının miktarı noktasında gerekçesi de belirtilmek suretiyle belirleme yapılmadan, talep ile bağlı kalınarak 1.000,00 TL izin ücreti alacağına hükmedilmesi açıklanan ilke ve esaslara açıkça aykırıdır. Kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 09.04.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.