Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/5014 Esas 2019/2393 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/5014
Karar No: 2019/2393
Karar Tarihi: 28.03.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/5014 Esas 2019/2393 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, bir banka hesabındaki 10.000 TL'nın ölüm döşeğinde olan veya muhtemelen ölmüş müvekkilin talimatıyla başka bir hesaba aktarılmasından kaynaklı olarak açılmıştır. Davacı, paranın geçersiz bir talimatla hareket eden banka çalışanları tarafından aktarıldığını iddia ederek, faizi ile birlikte tahsil etmeyi talep etmiştir. Mahkeme, davalı bankanın tam kusurlu olduğuna karar vererek, davayı kabul etmiş ve davalıya 10.000 TL maddi tazminat ve avans esasına göre hesaplanan temerrüt faizi tahsil edilmesine karar vermiştir. Dosyada herhangi bir isabetsizlik olmadığı için temyiz itirazları reddedilmiştir.
Hükümde bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: Türk Borçlar Kanunu'nun 2/2. maddesi ve Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı'nın 2008/7 sayılı kararı.

11. Hukuk Dairesi 2018/5014 E. , 2019/2393 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... ... 4. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 05/06/2018 tarih ve 2018/165-2018/561 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına davalı Banka"nın ...Şubesinde mevduat hesabı açıldığını, müvekkilinin murisi ve babası olan ...’ın 26.12.2002 tarihinde vefat ettiğini, aynı gün davalı Banka"nın ...Şubesi Müdürlüğü’ne ... adına düzenlenmiş yazı ile müvekkilinin hesabındaki 10.000,00 TL’nın ... hesabına aktarılmasını ve bundan sonra aynı paranın ...’ya verilmesine ilişkin talimat verildiğini, ölüm döşeğinde olan veya muhtemelen ölmüş olan bir insanın bu şekilde talimat vermesi ve altına imza atmasının mümkün olmadığını ileri sürerek, 10.000,00 TL"nın ödeme tarihinden itibaren işleyecek en yüksek faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, talimat altındaki imzanın murise ait olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; geçersiz talimatla paranın ödenmesini sağlayan banka çalışanlarının gözetim ve denetim görevini yerine getirmedikleri, buna göre güven kurumu olan davalı bankanın olayda tam kusurlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, 10.000 TL maddi tazminatın ödeme tarihi olan 26.12.2002 tarihinden tahsil tarihine kadar işleyecek 3095 sayılı Yasanın 2/2. maddesi gereğince avans esasına göre hesaplanan temerrüt faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 512,10 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 28/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.