Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2010/32780 Esas 2013/4245 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ (KARTAL 4. İŞ MAH.)

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, izin ücreti alacağı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi fazla çalışma ücreti talep etmiş, mahkemece isteğin kabulüne karar verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftada 25 saat fazla çalışma yaptığı belirtilerek hesaplamaya gidildiği görülmektedir. Dosya içinde yer alan belli dönemlere ait puantaj kayıtları ile tanık anlatımlarından genelde çalışmanın 08.00-20.00 saatleri arasında gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Günde 12 saat olarak gerçekleşen çalışma süresinden günlük 1.5 saat ara dinlenmesi düşülerek 10,5 saat mesai yaptığı kabul edilmeli ve haftada 6 gün ile çarpımı sonucu halfalık çalışma süresi 63. Saat olarak belirlenmelidir. Bu durumda fazla çalışma süresi haftalık 18 saat olup, bu süreyi aşan hesaplama ile sonuca gidilmesi hatalıdır. İşyerinde çalışmış olup benzer isteklerle dava açan ... adlı işçi yönünden de tanıklar benzer şekilde anlatımda bulunmuşlar ve bilirkişi tarafından haftada 18 saat olarak fazla çalışma hesabı yapılmıştır. Gerekirse bilirkişiden ek hesap raporu alınmalı ve sonucuna göre fazla çalışma ücreti davacı işçi yönünden de haftada 18 saatle sınırlı olarak hesaplanmalıdır.
Öte yandan davacının hastalık mazeret ve izin gibi nedenlerle belirtilen şekilde çalışamayacağı günler için indirim oranı Dairemizin kararlılık kazanmış uygulamaları çerçevesinde % 30 olarak uygulanmalıdır. Mahkemece daha düşük bir oranda indirime gidilerek karar verilmesi de hatalıdır.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.