Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6574 Esas 2020/6946 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6574
Karar No: 2020/6946
Karar Tarihi: 01.12.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6574 Esas 2020/6946 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın sahte fatura düzenleme suçundan mahkumiyeti hüküm altına alınmıştır. Ancak, tebligat işlemlerinin usulsüz yürütüldüğü gerekçesiyle, sanığın öğrendikten sonra temyiz ettiği kabul edilerek mahkemenin hükmü bozulmuştur. Sanık hakkında 2007 yılına ait suçlamalar zamanaşımına uğramış ve davası düşmüştür. Ancak, 2008 ve 2009 yıllarına ait suçlamalar için mahkumiyet hükmü onanmıştır. Kanun olarak Tebligat Kanunu'nun 21/1 ve 21/2 maddelerine, Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e, 67/4 ve 53. maddelerine ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1., 1412 sayılı CMUK'nin 321. ve 322. maddeleri ile 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi gösterilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2019/6574 E. , 2020/6946 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli kararın öncelikle 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre tebligat çıkarılarak, sanığın adreste bulunmaması nedeninin araştırılması, adreste bulunmaması halinde ise tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim ederek ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesinin de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirmesi gerekirken; bu işlemler yapılmadan, sanığın MERNİS adresine doğrudan çıkarılan tebligat uyarınca aynı Kanun"un 21/2. maddesine göre işlem yapılarak muhtara teslim edilmesi nedeniyle tebligatın usulsüz olduğu anlaşıldığından, sanığın öğrenme üzerine hükümleri süresinde temyiz ettiği kabul edilip mahkemenin 27.10.2015 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
A) Sanık hakkında “2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesi:
Sanığa yüklenen suçun Kanun’daki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, en aleyhe 31.12.2007 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış,sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
B) Sanık hakkında “2008 ve 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz nedenlerinin incelenmesi:
Sanık hakkında sonuç hapis cezasının ""3 yıl 1 ay 15 gün"" yerine "" 2 yıl 13 ay 15 gün"" olarak eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 01.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.