Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/691 Esas 2019/2375 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/691
Karar No: 2019/2375
Karar Tarihi: 27.03.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/691 Esas 2019/2375 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir davada davacının, 1.000 TL maddi ve 28.250 TL manevi tazminat talebi bulunmaktadır. İlk derece mahkemesince maddi tazminat talebi kabul edilmiş ve ayrıca manevi tazminat talebi de 5.000 TL olarak kabul edilmiştir. Davacının istinaf başvurusu reddedilmiştir. Davacının temyiz başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince reddedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik temyiz istemi kesinlik sınırı içerisinde olduğundan reddedilmiş, temyiz harcının iadesine karar verilmiştir.
HMK'nın 362/1-a maddesi uyarınca, miktar ve değeri 41.530.-Türk Lirasını geçmeyen davalara ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararları temyiz edilemez, kesindir.

11. Hukuk Dairesi 2018/691 E. , 2019/2375 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 19/06/2017 tarih ve 2016/180 E. - 2017/369 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 29/11/2017 tarih ve 2017/1030-2017/1096 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HMK"nın 362/1-a maddesi uyarınca, miktar ve değeri 41.530.-Türk Lirasını geçmeyen davalara ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararları temyiz edilemez, kesindir.
Davacı dava dilekçesinde 1.000,00 TL maddi, 28.250,00 TL manevi tazminat istemiş İlk Derece Mahkemesince maddi tazminat davasının kabulüne manevi tazminat davasının da 5.000,00 TL yönünden kabulüne karar verilmiş davacının istinaf başvurusu esastan reddedilmiş olup, red olunan manevi tazminat temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin Bölge Adliye Mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle, davacı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine,
27/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.