5015 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34240 Esas 2020/1129 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/34240
Karar No: 2020/1129
Karar Tarihi: 10.02.2020

5015 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34240 Esas 2020/1129 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edildi. Hükümde, sanığın TCK'nın 125. maddesi uyarınca hükmolunan hakaret suçunu işlediği ve birlikte tehdit suçundan da dava açıldığı, ancak tehdit suçundan beraat ettiği belirtildi. Bu nedenle, sanığın hakaret suçu yönünden uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı ve denetim süresinde başka kasıtlı suçlardan mahkum olup olmadığı araştırılması gerektiği ifade edildi. Ayrıca, hükmen açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanıp açıklanmayacağına karar verilmesi gerektiği vurgulandı. Kararda, hükmen açıklanması geri bırakılması kararlarının infazı kabil kesinleşmiş mahkumiyet kararı niteliğinde olmadığına dikkat çekildi. Bunun yanı sıra, suça konu kaçak eşyanın müsaderesi hususunda karar verilmesi, yargılama giderlerinin CMK'nin 324/4. maddesi uyarinca Devlet Hazinesine yüklenmesi gerektiği ve yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 125. maddesi, 5015 Sayılı Kanun, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 5320 say

19. Ceza Dairesi 2019/34240 E. , 2020/1129 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5015 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçun, TCK"nin 125. maddesi uyarınca hükmolunan hakaret suçu olduğu, sanık hakkında hakaret suçuyla birlikte uzlaştırma kapsamında olmayan birden fazla kişiyle tehdit suçundan da dava açıldığı ve sanık hakkında tehdit suçundan beraat kararı verildiği anlaşıldığından; sanığın hakaret suçunu oluşturan eylemi açısından uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması karşısında, hakaret suçu yönünden uzlaştırma yapılıp yapılmadığı araştırılarak, anılan hüküm yönünden uzlaştırma işleminin olumlu sonuçlanmış olması durumunda, sanığın denetim süresinde işlediği başkaca kasıtlı suçlardan mahkum olup olmadığı tespit edilip sonucuna göre, açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanıp açıklanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
a-Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının infazı kabil kesinleşmiş mahkumiyet kararı niteliğinde olmadığı gözetildiğinde, suça konu kaçak eşyanın müsaderesi hususunda karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b-6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olan 18 TL yargılama giderinin, CMK"nin 324/4. maddesi uyarınca Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken, sanıktan tahsiline karar verilmesi,
c-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 10/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.