Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/1576 Esas 2019/7963 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 13.10.1993 tarihinden itibaren davalı işyerinde çalıştığını, iş yerinde yürürlükte olan Toplu İş Söleşmesi ve yapılan işin niteliğine göre yapmış olduğu fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini beyanla fazla mesai, süt parası, şua izni alacaklarını talep etmiştir.Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının ameliyathane biriminde çalıştığını, davacının süt ve şua izni hak etmediğini, davacının günde sekiz saat çalıştığını, fazla mesai yapmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne dair verilen karar Dairemizin 2018/9111 Esas 2018/17282 Karar sayılı ilamı ile bozulmuştur.Mahkemece bozmaya uyularak devam edilen yargılama neticesinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık noktasıdır.Somut olayda Dairemizce bozma ilamında 30.01.2010 sonrası dönemde davacının haftada otuz saati aşan çalışmasının beş saatlik kısmının fazla sürelerle çalışma olduğu, haftada otuz beş saati aşan çalışmasının ise fazla çalışma olduğu gözetilerek karar verilmesi belirtilmiştir. Mahkemece bozma sonrası hükme esas alınan bilirkişi raporunda 30.01.2010 tarihinden sonrası için hesaplama yapılarak bu tarihten sonra haftada otuz saati aşan çalışmasının beş saatlik kısmının fazla sürelerle çalışma olduğu kabul edilerek yapılan hesaplama isabetli olmuştur. Ancak bilirkişi raporunda davacının 30.01.2010 tarihinden sonra otuzbeş saati aşan çalışmasının bulunmadığı kabul edilmiştir. Oysa dosyada bulunan puantaj kayıtları ve davalı tarafın beyanı gözetildiğinde davacının çoğunlukla haftanın beş günü 08:00-17:00 saatleri arası 1 saat ara dinlenme ile çalıştığı kabul edilerek 30.01.2010 sonrası için bozma ilamında belirtildiği üzere otuz beş saati aşan çalışmalarının fazla çalışma olduğu gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
O halde mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınmak sureti ile 30.01.2010 sonrası için haftanın beş günü 08:00-17:00 saatleri arası 1 saat ara dinlenme ile çalıştığı, otuz beş saati aşan çalışmalarının fazla mesai olduğu, otuz saati aşan çalışmalarının ise beş saatlik kısmının fazla sürelerle çalışma olduğunun kabulü ile dosyada bulunan puantaj kayıtları tek tek incelenerek ile karar verilmesi gerekmektedir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 08.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.