Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1968 Esas 2020/6928 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1968
Karar No: 2020/6928
Karar Tarihi: 01.12.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1968 Esas 2020/6928 Karar Sayılı İlamı

Özet:

11. Ceza Dairesi tarafından verilen 2019/1968 E., 2020/6928 K. kararında, sanıklara sahte fatura düzenleme suçundan dava açılmıştır. Ancak sanıkların suçu işlediği sabit olmadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmiştir. İkinci sanık ise aynı suçtan mahkum olmuş, ancak hükümlerin uygulanmasında hatalar yapıldığı gerekçesiyle karar bozulmuştur.
İddianamede talep edilen VUK’nin 359/b-1. maddesinin bir kez uygulanması yerine, CMK’nin 226. maddesi uyarınca sanığa VUK’nin 359/b ve TCK’nin 43/1. maddelerinin her takvim yılı için ayrı ayrı iki kez uygulanması için ek savunma hakkı tanınmadan, 2008 ve 2009 yılları için iki ayrı mahkûmiyet hükmü kurulması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması hatalı bulunmuştur.
Ayrıca, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri: 213 sayılı VUK’nin 359/b-1. maddesi, 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi, TCK’nin 43/1. maddesi, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi,

11. Ceza Dairesi 2019/1968 E. , 2020/6928 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

I. Sanıklar ... ve ... hakkında 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesi:
Yüklenen suçların sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmadığı dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan hükümlerin ONANMASINA,
II. Sanık ... hakkında 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesi:
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin oluşa uygun inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
a)İddianamede, 213 sayılı VUK’nin 359/b-1. maddesinin bir kez uygulanması talep edildiği hâlde, 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi uyarınca sanığa VUK’nin 359/b ve TCK’nin 43/1. maddelerinin her takvim yılı için ayrı ayrı iki kez uygulanması için ek savunma hakkı tanınmadan, 2008 ve 2009 yılları için iki ayrı mahkûmiyet hükmü kurulması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01.12.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.