MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 14. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 11. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 22/06/2017 tarih ve 2016/150 E. - 2017/504 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi’nce verilen 26/10/2017 tarih ve 2017/701-2017/703 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı ile aralarında 01.03.2013 tarihli asıl ve 28.01.2014 tarihli ek sözleşme ile yurt içi taşıma konusunda anlaştıklarını, 28.04.2015 ve 30.03.2015 tarihli taşımalarda hatalı aktarım sonucu teslimatın zamanında yapılmadığını, bu sebeple soğuk zincirle korunan ürünlerin zayi olduğunu, davalı şirketin bu zarardan sorumlu olduğunu ileri sürerek zayi olan ürün bedelinin şimdilik 110.000,00 TL’sinin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı ile aralarındaki sözleşmenin 31/01/2015 tarihinde sona erdiğini, taşıma işini genel şartlara göre gerçekleştirdiklerini, genel şartlarda da dava konusu taşıma için öngörülen sürenin 5 gün olduğunu, bu sürenin olayda aşılmadığını, sorumluluklarının bulunmadığını, olsa da sınırlı sorumluluk ilkelerinin uygulanması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; taşıma sözleşmesinde soğuk zincir ile özel taşıma ve süre şartı açıkça belirtilmediğinden taşımanın genel şartlara göre yapılacağı, bu şartlar kapsamından taşıyıcının sorumluluğu bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf isteminde bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin verdiği kararda, usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığı, taşıma sözleşmesinin dava konusu taşıma anında yürürlükte olmadığı, taşımanın da genel şartlara uygun olduğu gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına, Bölge Adliye Mahkemesinin, taraflar arasında akdedilen 28.04.2014 tarihli sözleşmenin süresinin sona erdiğine ilişkin görüşün, yine bu sözleşmenin, ana sözleşme olan 01/02/2012 tarihli sözleşmedeki tüm hükümlerinin devam edeceğine ilişkin ikinci paragraf hükmü ve asıl sözleşmenin 2.13 maddesinde sözleşmenin fesih bildiriminde bulunulmaması halinde 1 yıl uzamış sayılacağı hükmü karşısında doğru değil ise de esas sözleşme ekindeki özel şartlarda (taahhütname ile) taşınabilecek kargolar yönünden taşıtan davacının önceden beyan ve taahhütte bulunma zorunluluğu karşısında, sözleşmenin bu koşuluna uygun beyanda bulunduğunu ispatlayamamasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı tarafın temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 27.03.2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.