Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5533 Esas 2018/39 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5533
Karar No: 2018/39
Karar Tarihi: 16.01.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/5533 Esas 2018/39 Karar Sayılı İlamı

Özet:

6. Ceza Dairesi'nin 2015/5533 E. ve 2018/39 K. sayılı kararına göre, sanık bir yağma suçu işlemiş ve mahkum edilmiştir. Ancak sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği ve Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanması gerektiği belirtilerek hüküm düzeltilmiştir.
Kullanılan kanun maddeleri:
- TCK'nın 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi iptal kararı (24/11/2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar)
- CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri
- 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi
- T.C. Anayasa'nın 90. maddesi
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi.

6. Ceza Dairesi 2015/5533 E. , 2018/39 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede,

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

T.C.Anayasa"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin, yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından yargılama giderlerinin tahsiline ilişkin bölümden “zorunlu müdafii giderinin” çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.