Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15626 Esas 2020/6892 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

.... Tic. Ltd. Şti. yetkilisi olan sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından açılan kamu davasında; telekomünikasyon teçhizatının perakende satışı faaliyetinde bulunmak üzere 24.11.2008 tarihinde işe başlayan mükellef adına 30.12.2008 tarihinde 15 cilt fatura, 10.06.2009 tarihinde 5 cilt fatura, 26.06.2009 tarihinde 40 cilt fatura olmak üzere bastırılan 60 cilt faturadan, var ise kullanılmayanların Vergi Dairesi Müdürlüğüne/Başkanlığına ibraz edildiğine ilişkin herhangi bir bilginin olmaması, 2009 ve 2010 takvim yılları yasal defterlerinin onayına ilişkin bilgiye rastlanılmaması; 2009 ve 2010 takvim yıllarına ait Bs-Ba formlarının analizine göre, mükellef 2.613 adet belge ile 18.042.864 TL tutarında mal veya hizmet satışı olduğunu bildirmesine rağmen mükelleften mal veya hizmet satın alan firmaların 1.385 adet belge ile 9.555.641 TL tutarında alış yaptıklarını bildirmeleri, mükellef 1.603 adet belge ile 18.366.620 TL tutarında mal veya hizmet satın aldığını bildirmesine rağmen mükellefe mal veya hizmet satan firmaların 1.443 adet belge ile 10.161.525 TL tutarında satış yaptıklarını bildirmeleri, mükellefin mal veya hizmet sattığını ya da aldığını bildirdiği firmaların birçoğu hakkında, kredi kartı yoluyla komisyonculuk faaliyeti kapsamında kayıt dışı faiz gelir elde ettikleri, tefecilik faaliyetinde bulundukları iddiasıyla düzenlenen vergi tekniği raporlarının bulunması; 2009 ve 2010 yıllarında kredi kartıyla yapılan satış toplamı 17.954.160 TL olduğu hâlde POS cihazlarıyla yapılan işlemlere taraf olan şahıslardan hiçbirinin Bs bildirimlerinde yer alan şahıslar arasında olmadığının belirlenmesi, mükellef hakkında düzenlenen vergi tekniği raporunda, POS cihazlarından kredi kartı ile işlem yaptığı belirlenen kişilerden örnekleme yoluyla seçilen 5 kişinin vergi incelemesi aşamasında alınan ifadelerinde, mükelleften mal veya hizmet satın almadıklarını, tamamen nakit ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla kredi kartlarını kullandıklarını, POS cihazından yapılan çekim işlemi için % 2-3 oranında komisyon ödediklerini beyan ettiklerinin belirtilmesi karşısında; 5271 sayılı CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip yüklenen fiillerin sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki (eksik inceleme nedeniyle) bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiillerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 12.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.