MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 11/12/2012
NUMARASI : 2007/970-2012/1185

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 01.08.1989-18.05.2007 tarihleri arasında çalıştığını, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı ücret alacakları ile son ikramiye alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini haklı nedene dayalı feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin devamsızlık haklı nedenine dayalı feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışılmadığını ve ikramiye uygulamasının uzun zaman önce kaldırıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür.Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacı işçinin işverene ait otelde teknik müdür olarak görev yaptığı anlaşılmaktadır . Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 08:00-21:00 saatleri arasında, günde 2 saat ara dinlenme çalışarak haftada 66 saat çalıştığı ve haftalık fazla çalışma süresinin 21 saat olduğu kabul edilerek hesaplama yapılmıştır.
Davacı ve davalı tanıklarının ortak anlatımlarından, davacının haftada 6 gün 09:00-18:00 saatleri arasında 1 saat ara dinlenme ile çalışarak haftada 48 saat mesai yaptığı ve bunun dışında oteldeki teknik arızaların giderilmesi amacı ile yetkili servislerin beklenmesi ve denetlenmesi amacı ile de haftada 6 saat daha fazla çalışma gerçekleştirdiği, böylelikle haftalık fazla çalışma süresinin 9 saat olduğu anlaşılmaktadır.
Yerel mahkemece, işçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve davalı tanıklarının beyanlarının dikkate alınmaması ve sadece davacı tanıklarının beyanına itibar edilerek sonuca gidilmesi isabetsizdir .
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.02.2013. tarihinde oybirliğiyle karar verildi.