Mahkemesi :İzmir 11. İş Mahkemesi
Tarihi :07.12.2012
No :2012/67-2012/270

Dava, trafik iş kazası sonucu sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelir ve ödenen geçici iş göremezlik ödeneğinin 506 sayılı Yasanın 26. maddesi uyarınca tahsili istemine ilişkindir.
Mahkeme, yazılı biçimde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı sürücü A.. Ç.. avukatının tüm, davalı sürücü B.. A.. avukatının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-506 sayılı Yasaya dayalı olarak açılan rücuan tazminat davalarında; zaman aşımının, işverenler açısından Borçlar Kanununun 125. maddesine göre belirlenmesinde, zararlandırıcı sigorta olayına neden olan 3. şahıslar yönünden ise, Borçlar Kanununun 60. maddesinde öngörülen haksız fiil zaman aşımına tabii olduğunda tereddüt yoktur. Diğer taraftan, mahkemece, davalı Ayhan’a 3/8, davalı Bolat’a 5/8 oranında kusur izafe edilen Adli Tıp Raporunun hükme dayanak kılınmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Somut olayda, zararlandırıcı sigorta olayının trafik iş kazası olup, 09.12.1997 tarihinde meydana geldiği, 06.02.2012 tarihinde açılan dava ile 30.07.2011 onay tarihli ilk peşin değerli gelir ile 28.02.2011 ödeme tarihli geçici iş göremezlik ödeneğinin tamamının tahsilinin talep edildiği, davanın, her iki sürücü 3. kişiler aleyhine açıldığı ve zamanaşımı süresinin 2918 sayılı Kanunun 109. maddesi uyarınca zarara ve faile ıttıla tarihinden itibaren 2 yıl ve herhalde sigorta olayının vuku tarihinden itibaren 10 yıl olduğu, 2 yıllık zaman aşımı süresinin başlangıcının ise davacı Kurumun yetkili organının zarara ve faile ıttıla tarihi olup, zarara ıttılanın ise davaya konu gelirlerin onay, masrafların ise sarf ve ödeme tarihlerini ifade ettiğinin kabulü gerektiği, faile ıttıla yönünden ise Kemalpaşa Asliye Ceza Mahkemesinin 2002/237 E. sayılı dosyasında her iki davalı sürücü hakkında açılan kamu davasının 14.05.2002 tarihinde sonuçlanıp 4616 sayılı Yasanın 1/4. maddesi gereğince kesin hükme bağlanmasının ertelenmesine karar verildiği, ilgili mahkemece anılan ceza dosyasının 22.03.2010 tarihinde imha edildiğinin bildirildiği, davalı sürücü Bolat tarafından süresinde zamanaşımı savunmasında bulunulduğu, diğer davalı sürücünün ise süresinde zamanaşımı def’inde bulunmadığı, mahkemece, ön inceleme duruşmasında ödeme ve gelir bağlama tarihinden itibaren 10 yıllık sürenin geçmediği gerekçesiyle davalı Bolat’ın zamanaşımı savunmasının reddedilip, ileri sürülen taleplerin istek gibi hüküm altına alındığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, yukarıda belirtilen ilke ve esaslar çerçevesinde ve olayın vuku tarihi ile tahsis onay ve ödeme tarihleri arasında 14 yıllık sürenin geçtiğine dair itirazlar da dikkate alınarak, davalı sürücü Bolat avukatının zamanaşımı definin incelenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gereğinin gözetilmemiş olması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı sürücü B.. A.. avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalı B.. A.."ya iadesine, 21.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.