Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1710 Esas 2020/6880 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1710
Karar No: 2020/6880
Karar Tarihi: 12.11.2020

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1710 Esas 2020/6880 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın sahte fatura kullanma suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, hüküm fıkrasında eylemin \"sahte belge düzenlemek\" şeklinde ifade edilmesi ve TCK'nin 53. maddesinin 1-c bendindeki \"velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan\" yoksunluğun sanığın kendi alt soyu dışında kalan kişiler yönünden hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle karar bozulmuştur. Bunun üzerine, hüküm fıkrasındaki \"sahte belge düzenlemek\" ifadesi \"kullanmak\" şeklinde düzeltilmiş ve TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm hükümden çıkarılarak yerine \"Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararından sonra oluşan duruma göre, sanık hakkında, TCK'nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına\" şeklinde yazılmıştır. Kanun maddeleri olarak TCK'nin 53. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 1-c bendi belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2019/1710 E. , 2020/6880 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
1- Sanık hakkında mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kamu davası açıldığı, Mahkemenin kabulünün de aynı yönde olduğu halde hüküm fıkrasında eylemin “sahte belge düzenlemek” şeklinde ifade edilmesi,
2- 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 1-c bendindeki “velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksunluğun sanığın kendi alt soyu dışında kalan kişiler yönünden hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasında yer alan “...düzenleme...” ibaresinin hükümden çıkartılması ve yerine "kullanmak" ibaresinin eklenmesi; TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine ""Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararından sonra oluşan duruma göre, sanık hakkında, TCK"nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına"" şeklinde yazılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.11.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.