Yargıtay - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4320 Esas 2020/654 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4320
Karar No: 2020/654
Karar Tarihi: 04.02.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4320 Esas 2020/654 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurduğu gerekçesiyle tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkum edilmiştir. Adli sicil kayıtları ve UYAP araştırması sonucunda, sanık hakkında infaz edilmekte olan başka bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanık lehine uygulanması gereken kanun maddesi şartları bulunmamaktadır. Sanık, ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden biri olarak yargılanmıştır. Dosya incelendikten sonra, Anayasa Mahkemesi'nin kararı dikkate alınarak, sanık hakkında uygun kanun maddelerinin infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür. Tüm delillerin toplanıp tartışıldığı ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin tespit edildiği anlaşıldığından, sanığın temyiz itirazları reddedilmiş ve hüküm onanmıştır.
Kanun Maddeleri Detaylı Açıklama:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi: Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 25. maddesi gereğince, yeniden yargılamaya konu olan eylemler için tekrar tedavi ve denetimli serbestlik tedbirleri uygulanması hükmünü düzenler.
- TCK'nın

10. Ceza Dairesi 2019/4320 E. , 2020/654 K.

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARLA
İLGİLİ BİLGİLER :
Mahkeme : ... 41. Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi - Numarası : a)TDST: ... 1. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 04.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.