Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/533 Esas 2015/154 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/533
Karar No: 2015/154
Karar Tarihi: 20.04.2015

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/533 Esas 2015/154 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklara yükletilen hırsızlık suçunun kanıtlarla desteklendiği, sanıkların tekerrür ettikleri için cezalarının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmayacağı belirtilerek mahkumiyet kararı verildiği anlaşılmaktadır. Ancak yargılama giderlerinin müteselsilen alınması kararı CMK'nun 326/2. maddesine aykırı olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerektiği belirtilmiştir. Cezaların yasal bağlamda uygulandığı, temyiz nedenleri yerinde bulunmadığı ve hükümlerin usul ve yasaya uygun olduğu belirtilen kararda, 5237 sayılı TCK’nın 58/6-7. maddesi bahsi geçen tekerrür durumuna ilişkin açıklamaları içermektedir. Bu madde uyarınca mükerrirlerin cezalarının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmayacağı, ceza madde hükümleri arasında bir yıl veya daha fazla bir süreyi gerektiren suçlarda ise cezanın infazından sonra şartlı salıverilme hükümlerinin uygulanacağı ifade edilmiştir. Kararda ayrıca 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki ve \"yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen alınmasına” kelimelerinin çıkartılarak yerine, “sanıkların sarfına neden oldukları yargılama giderlerinin ayrı ayrı alınmasına” cümlesinin eklenmesi gerektiği belirtilmiştir.

22. Ceza Dairesi 2015/533 E. , 2015/154 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen hırsızlık eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanıklar tarafından işlendiğinin Yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanıklar ... ve ..."ın tekerrüre esas geçmiş hükümlülüklerinin bulunduğunun anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmadığı,
Cezaların yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, CMK’nun 326/2. maddesine aykırı olarak “müteselsilen alınmasına ” karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... , ..., ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki ve "yargılama giderlerinin sanıklardan müteselsilen alınmasına” kelimelerinin çıkartılarak yerine, “sanıkların sarfına neden oldukları yargılama giderlerinin ayrı ayrı alınmasına” cümlesinin eklenerek karar verilmesi suretiyle, diğer yönleri eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.