Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11146 Esas 2019/5393 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11146
Karar No: 2019/5393
Karar Tarihi: 14.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11146 Esas 2019/5393 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Sanık, temyiz isteminde bulunmuş ve adli sicil kaydında tekerrüre esas ilamı olması nedeniyle hapis cezası istemiştir. Ancak mahkeme, hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi gerektiğine karar vermiştir. Bu kararın, sanığın lehine olan şüpheye dayandığı belirtilmiştir. Mahkeme, TCK'nin 29. maddesi gereği haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını göz önünde bulundurmaksızın 3/4 oranında ceza indirimi yapmıştır. Bu nedenle, kararın fazla ceza tayinine neden olduğu ve bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Mahkeme, hükmün düzeltilerek onanmasına karar vermiştir. Kararda, TCK'nin 58/3, 86/2, 50/2, 29, 62 ve 50/1-a maddeleri yer almaktadır. Bu maddeler, tekerrüre esas ilam, seçimlik cezalar, hapis cezasının çevrilmesi, haksız tahrik hükümleri ve adli para cezası gibi konuları kapsamaktadır.

3. Ceza Dairesi 2018/11146 E. , 2019/5393 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın temyiz dilekçesi içeriği incelendiğinde, kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sınırlı temyiz isteminde bulunduğu anlaşılmakla;
Adli sicil kaydında tekerrüre esas ilamı bulunan sanık hakkında TCK"nin 58/3. maddesi gereğince aynı Yasa"nın 86/2. maddesinde belirtilen seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilip sonuçta mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulaması gerekirken, hapis cezasının TCK"nin 50/2. maddesine aykırı olarak adli para cezasına çevrilmesi ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari (1/4) oranda haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden (3/4) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi uyarınca belirlenen 4 ay hapis cezasına TCK"nin 29. maddesi gereğince (3/4) oranında indirim uygulandığında ""1 ay"" hapis cezası yerine ""2 ay"" hapis cezası bulunduğu, TCK"nin 62. maddesi uyarınca (1/6) oranında indirim uygulandığında ""25 gün"" hapis cezası yerine ""1 ay 20 gün"" hapis cezası bulunduğu ve devamında hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi suretiyle ""500 TL"" adli para cezası yerine ""1000 TL"" hapis cezası tespiti suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK"nin 29. maddesinin uygulandığı fıkrasından ""2 ay"" hapis cezası ibaresi çıkartılarak yerine ""1 ay"" hapis cezası ibaresinin eklenmesi, TCK"nin 62. maddesinin uygulandığı fıkrasından ""1 ay 20 gün"" hapis cezası ibaresi çıkartılarak yerine ""25 gün"" hapis cezası eklenmesi, devamında TCK"nin 50/1-a maddesinin uygulandığı fıkrasından ""50 gün"" adli para cezasının çıkartılarak yerine ""25 gün"" adli para cezası ibaresinin eklenmesi ve sonuç ceza kısmında ""1000 TL"" adli para cezası çıkartılarak yerine ""500 TL"" adli para cezası ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.