Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30943 Esas 2021/1195 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/30943
Karar No: 2021/1195
Karar Tarihi: 27.01.2021

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30943 Esas 2021/1195 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanık hüküm giymiştir. Ancak, dosya incelendiğinde sanığın uzlaşma teklif formunu müştekinin vasisiyle yapması gerektiği ve suçun TCK'nın 145. maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, iddianamede belirtilen ceza için ek savunma hakkı verilmemesi nedeniyle karar bozulmuştur. Kararda yer alan kanun maddeleri; Türk Ceza Kanunu'nun 141/1, 145, 149/1-c maddeleri ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesidir.

2. Ceza Dairesi 2020/30943 E. , 2021/1195 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM: Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi gereği sanığın eylemine uyan TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alınması nedeniyle yapılan uzlaştırma işlemine ait formda, teklif formunun müştekinin aynı konutta ikamet eden kardeşine tebliğ edildiği, ancak üç gün içerisinde uzlaşma teklif formunun uzlaştırmacıya gönderilmediğinden bahisle uzlaşmanın sağlanamadığı belirtilmiş ise de; kollukça düzenlenen 23.10.2018 tarihli tutanakta müştekinin felçli ve yatalak durumda olduğunun belirtildiği, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sisteminden (UYAP) temin edilen nüfus kayıt örneğine göre ise, müşteki ...’a Dereli Sulh Hukuk Mahkemesinin 10.04.2018 kesinleşme tarihli, 2016/161 Esas, 2016/207 Karar sayılı ilamıyla ...’ün vasi olarak tayin edildiğinin anlaşılması karşısında; uzlaştırma teklifinin müştekinin vasisi ile sanığa yapılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Kabule göre;
a- Müştekinin kollukta ve mahkemedeki beyanlarında, sanığın kendisinden 10 TL aldığını ifade ettiği anlaşılmakla; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı karşısında ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun anılan ilamından sonraki Dairemizin uyum gösteren kararlarının da bu yönde olduğu nazara alındığında; sanık hakkında TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
b- İddianamede 5237 sayılı TCK"nın 149/1-c maddesi uyarınca cezalandırılması talep edilen sanık hakkında, ek savunma hakkı verilmeden TCK"nın 141/1. maddesi uygulanarak hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 27.01.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.