Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/3502 Esas 2019/95 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3502
Karar No: 2019/95
Karar Tarihi: 07.01.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/3502 Esas 2019/95 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında verilen hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Tekerrüre esas alınan önceki mahkumiyet kararının tehdit suçu kapsamında olduğu ve uzlaşma kapsamına alındığı söylenmiştir. Bu sebeple tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Ancak sanık müdafii ücreti zorunlu kamu masrafı olarak görülmesine rağmen yargılama gideri olarak yükletilmiş ve TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin Anayasa Mahkemesi iptal kararı doğrultusunda yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak hükmün, yargılama giderine ilişkin bölümleri ve TCK'nın 53. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK, 106/1. madde (tehdit suçu)
- CMK'nın 253. maddesi (kanun değişikliği sonrası uzlaşma kapsamına alınan suçların incelenmesi)
- Anayasa Mahkemesi Kararı, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayısı (TCK'nın 53. maddesine ilişkin hak yoksunlukları)

17. Ceza Dairesi 2017/3502 E. , 2019/95 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın tekerrüre esas alınan Tekirdağ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/376 Esas ve 2009/362 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK"nın 106/1. maddesinde yazılı tehdit suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası bu suçun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Soruşturma aşamasında atanan müdafii ücreti zorunlu kamu masrafı niteliğinde olduğu halde, müdafiiye ödenen sanığın payına düşen 282,00 TL"nin sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi,
2-Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, yargılama giderine ilişkin 282,00 TL müdafii ücreti ve TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin hükümden çıkarılarak yerine "Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda yürürlükte bulunan TCK"nın 53. maddesinin sanık hakkında uygulanmasına" cümlesinin yazılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.