Danıştay 4. Daire 2016/8711 Esas 2021/3361 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/8711
Karar No : 2021/3361

TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Baskı ve Nakış Sanayi Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, defter ve belgelerini yasal süre içerisinde incelemeye ibraz etmediğinden bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re'sen tarh edilen 2009/1 ila 2011/12 dönemleri üç kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 353/1. maddesi ve Mükerrer 355/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; mükelleflerin, değişik nedenlerle incelemeye ibraz edemedikleri defter ve belgelerin varlığını her zaman ispat olanağına sahip bulundukları, bu nedenle Mahkemelerinin 12/11/2014 tarihli ara kararı ile davacı şirketten, ihtilaflı dönem defterleri, gider belgeleri ve alış faturalarının istenildiği, ara karara istinaden Mahkemelerine sunulan defter ve belgeler üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılmasına karar verildiği, aylar itibarıyla davacı şirketin indirilebilecek katma değer vergileri ile beyannameleri dikkate alınarak yapılan değerlendirme sonucunda, 2009, 2010 ve 2011 yıllarının ilgili dönemlerine ilişkin ödenmesi gereken katma değer vergileri belirlenerek dönemler itibariyle tablo halinde anılan rapora aktarıldığı, Mahkemelerinin 23/02/2015 tarihli ara kararı ile davalı idareden, bilirkişi raporuna ekli listede yer alan, davacı şirketin dava konusu yıllarda mal ve hizmet alımında bulunduğu şahıs/şirketler hakkında sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenledikleri yönünde tespitleri içerir düzenlenmiş herhangi bir raporun bulunup bulunmadığının sorulması üzerine davalı idare tarafından davacının mal veya hizmet alımında bulunduğu mükelleflerden hakkında sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenlediği yönünde tespit bulunan herhangi bir mükellef olmadığının bildirildiği, bu durumda, dava konusu cezalı tarhiyatların 2009/1 dönemi için 645,88 TL, 2009/2 dönemi için 1.423,14 TL, 2009/3 dönemi için 1.223,21 TL, 2009/4 dönemi için 1.010,10 TL, 2009/5 dönemi için 209,22 TL, 2009/6 dönemi için 1.399,00 TL, 2009/7 dönemi için 2.113,76 TL, 2009/8 dönemi için 2.214,05 TL, 2009/9 dönemi için 7,65 TL, 2009/11 dönemi için 1.381,43 TL, 2009/12 dönemi için 3.191,98 TL, 2011/10 dönemi için 453,44 TL, 2011/11 dönemi için 361,68 TL, 2011/12 dönemi için 198,73 TL üzerinden bir kat vergi ziyaı cezalı kısmında hukuka aykırılık, belirtilen dönem ve tutarları aşan vergi ve kesilen vergi ziyaı cezasında hukuka uyarlık bulanmadığı; katma değer vergileri üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarına ilişkin olarak, 213 sayılı Kanunun 344. maddesinin atıfta bulunduğu 359. maddesinde yer alan koşulların olayda bir arada gerçekleşmediği anlaşıldığından katma değer vergisi tarhiyatları üzerinden kesilen vergi ziyaı cezalarının bir kat olarak uygulanması gerektiği; 213 sayılı Kanunun mükerrer 355/1. maddesi uyarınca 2014 yılı için kesilen özel usulsüzlük cezası bakımından, dava konusu yıllara ilişkin yasal defter ve belgelerin ibraz edilmediğinden kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı; anılan Kanunun 353/1. maddesi uyarınca 2009, 2010 ve 2011 yılları için kesilen özel usulsüzlük cezaları bakımından, madde de belirtilen belgelerin verilmediği ve alınmadığı yolunda öngörülen koşullara uygun ve hukuken geçerli, somut bir tespit yapılmadığından kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uyarlık bulunmadığı; 2010 ve 2011 yılları için tekerrür hali nedeniyle vergi ziyaı cezasının yüzde elli oranında arttırılmasıyla ilgili kısmı bakımından ise; davacı şirket adına 2008/7 dönemine ilişkin vergi ziyaı cezasının kesildiği, 08/01/2010 tarihinde ise tebliğ edilerek ihtilafsız kesinleştiği, bu durumda, 2010 yılı için re’sen tarh edilen katma değer vergisi üzerinden kesilen tek kat vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanarak artırılan kısmında hukuka uyarlık, 2011 yılı için re’sen tarh edilen katma değer vergisi üzerinden kesilen tek kat vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanarak artırılan kısmında hukuka aykırılık görülmediği sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, mal ve hizmet alımlarının hakkında sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenleyen mükelleflerden yapıldığının tespit edildiği ve ihtilaf konusu dönem defter ve belgelerinin incelemeye ibraz edilmediği hususu sabit olduğundan yapılan işlemlerin hukuka uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Davalı idarenin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü iddialar Mahkeme kararının 213 sayılı Kanunun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin kısmı ile 2010 yılı vergi ziyaı cezalarına tekerrür hükümleri uygulanması kısmına ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.
Davalı idarenin, Mahkeme kararının, vergi ziyaı cezasının bir katı aşan tutara ilişkin temyiz istemine gelince;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 344. maddesinin 1. fıkrasında; 341. maddede yazılı hallerde vergi ziyaına sebebiyet verildiği taktirde mükellef veya sorumlu hakkında ziyaa uğratılan verginin bir katı tutarında vergi ziyaı cezası kesileceği belirtilmiş, 2. fıkrasında; vergi ziyaına 359. maddede yazılı fiillerle sebebiyet verilmesi halinde bu cezanın üç kat, bu fiillere iştirak edenlere ise bir kat uygulanacağı, 359. maddesinin (a) fıkrasının 2. bendinde, vergi kanunlarına göre tutulan veya düzenlenen ve saklanma ve ibraz mecburiyeti bulunan defter, kayıt ve belgeleri tahrif etme veya gizleme veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenleme veya bu belgeleri kullanma kaçakçılık suçu olarak tanımlanmış ve bu fıkranın son paragrafında, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit olduğu halde inceleme sırasında yetkili kimselere defter ve belgelerin ibraz edilmemesinin gizleme olarak kabul edileceği hüküm altına alınmıştır.
Olayda, davacının defter ve belgelerini mücbir sebep olmaksızın incelemeye ibraz etmediği sabit olduğundan, vergi ziyaı cezalarının üç kat olarak uygulanması yasaya uygun olup, Vergi Mahkemesi kararının, vergi ziyaı cezalarının üç kattan bir kata indirilerek tasdik edilmesine ilişkin kısmında hukuka uygunluk görülmemiştir.
Ayrıca, Mahkemelerinin 23/02/2015 tarihli ara kararı ile davalı idareden, bilirkişi raporuna ekli listede yer alan, davacı şirketin dava konusu yıllarda mal ve hizmet alımında bulunduğu şahıs/şirketler hakkında sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenledikleri yönünde tespitleri içerir düzenlenmiş herhangi bir raporun bulunup bulunmadığının sorulduğu, bunun üzerine davalı idare tarafından arar karara verilen 03/04/2015 tarihli cevap yazısında, bazı mükellefler hakkında olumsuz tespit ve haklarında düzenlenmiş rapor bulunmadığının bildirildiği, haklarında olumsuz tespit ve rapor bulunan mükelleflere ilişkin raporlar ile tarhiyat bilgilerinin ise dilekçelerinin ekinde sunulduğu bildirilmiştir.
Bu nedenle, Mahkemece, davalı idare tarafından dosyaya sunulan, davacının mal veya hizmet alımında bulunduğu sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenlediği yönünde tespit bulunan mükellefler hakkında düzenlenen Raporların da incelenerek bir karar verilmesi gerektiğinden Mahkeme kararında isabet görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 17/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.