Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2018/1149 Esas 2019/3286 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1149
Karar No: 2019/3286

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2018/1149 Esas 2019/3286 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı kadın tarafından temyiz edilen boşanma davasıyla ilgili olarak Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi tarafından verilen karar incelenmiştir. Kararda, davalı kadın tarafından yapılan temyiz itirazlarının çoğunun yersiz olduğu belirtilmiştir. Ancak, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü ve kişilik haklarına yapılan saldırı ile mevcut ve beklenen menfaatler göz önünde bulundurularak davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın daha uygun miktarda olması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesiyle Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak tazminat miktarının yeniden belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararın temyiz edilen kısmının bozulmasına karar verilmiş, diğer kısımların ise onanması kararlaştırılmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2018/1149 E. , 2019/3286 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 25.03.2019 (Pzt.)