Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Çemişgezek Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 24.03.2010 gün ve 2009/26 Esas, 2010/14 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 24.03.2014 gün ve 2012/4590 Esas, 2014/3825 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.07.2014 günlü KD-2010/287106 sayılı itiraznamesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine Dairemizin 02.12.2014 gün ve 2014/7388 Esas, 2014/13556 Karar sayılı ilamıyla itiraz nedenleri yerinde görülmediğinden reddiyle, karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.12.2018 gün ve 2015/14-98 Esas, 2018/692 sayılı Kararıyla kanun yolu bildiriminin yanıltıcı olması nedeniyle katılan ..."e gerekçeli kararın usulünce tebliğ edilmesi yönündeki eksikliğin giderilmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Anayasa"nın 40/2 ve 5271 sayılı CMK"nın 34/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarında, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve başvuru şeklinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesinin gerektiği, incelemeye konu hükümde ise katılan ..."in yüzüne karşı verilen kararın temyiz süresinin tefhimden işlemeye başlayacağı yazılması gerektiği halde “...tebliğden itibaren 7 gün..." denilmek suretiyle katılanın kanun yolu süresinde yanılgıya düşürüldüğü anlaşıldığından, gerekçeli kararın katılan ..."in adresine kanun yolunu tam ve doğru şekilde gösterir açıklamalı şerh içeren tebligat evrakıyla birlikte usulünce tebliğiyle tebellüğ belgesi ile verildiği takdirde temyiz ve cevap dilekçelerinin eklenip, hükmün temyizi halinde bu konuda ek tebliğname düzenlenmesinden sonra Dairemize iade edilmek üzere esası incelenmeyen dosyanın mahkemesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.