MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 07.04.2015 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 17.03.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, geçit hakkı tesisine ilişkindir.
Davacı vekili, 1051 parsel sayılı taşınmazın müvekkiline ait olduğunu, taşınmazdan genel yola bağlantı bulunmadığını belirterek davalıya ait parselden davacı parsel lehine geçit tesisi talep etmiştir.
Davalılardan ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 1051 parsel sayılı taşınmaz lehine 06.11.2015 havale tarihli krokide 2 no"lu güzergah olarak belirtilen 1051 ve 1052 parsel sayılı taşınmazlardan geçit tesisine karar verilmiş ancak 22.03.2016 tarihli tashih şerhi ile 1050 ve 552 parsel sayılı taşınmazlardan geçit tesisi olacak şekilde hükmün düzeltilmesine karar verilmiştir.
Hükmü, davalılardan ... vekili temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Somut olaya gelince; davacının karar verildikten sonra taşınmazını sattığı, Uyap Sistemi üzerinden yapılan incelenmeyle anlaşıldığından, mahkemece güncel tapu kaydının getirtilerek HMK"nin 125. maddesi uyarınca işlem yapılması gerekir.
Ayrıca, aleyhine geçit kurulan taşınmazlar, hükümde belirtilen bilirkişi raporundaki 2. güzergahın geçtiği 1050 ve 522 parsel sayılı taşınmazlar olmasına rağmen; hüküm sonucunda 1051 ve 1052 parsel sayılı taşınmazlar olarak, tashihli kararda ise yine yanlış olarak 1050 ve 552 parsel sayılı taşınmazlar olarak gösterilmesi de doğru değildir.
Mahkemece, yukarıda bahsedilen hususlar gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş; bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 20.03.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.