Danıştay 4. Daire 2016/17726 Esas 2021/3300 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/17726
Karar No : 2021/3300

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Mobilya Dekarasyon İnşaat Turizm Gıda Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re'sen tarh edilen 2010/7,8,9,12 dönemleri katma değer vergileri ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen vergi ziyaı cezalarının ve 213 sayılı Kanun'un 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; ihtilaflı dönemlerde davacının fatura aldığı İkitelli Vergi Dairesi mükellefi Tasfiye Halinde … Metal Demir Çelik Elk. ve İnş. Mal. Or. Ür. Nak. San. Tic. Ltd. Şti. hakkındaki vergi tekniği raporunda yer alan tespitlerin, düzenlenen faturaların sahte olduğunu ortaya koyabilecek somut verilere dayanmadığı anlaşıldığından cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı, öte yandan, cezayı gerektiren yasal unsurlar bir arada gerçekleşmediğinden dava konusu özel usulsüzlük cezasında da hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, ilgili dönemlerde fatura alınan mükellef hakkında yürütülen vergi incelemelerinde gerçek bir faaliyetin bulunmadığı hususunun somut verilerle ortaya konulduğu, dava konusu özel usulsüzlük cezasının 213 sayılı Kanun'da yer alan hüküm gereğince kesildiği, yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının özel usulsüzlük cezasına ilişkin kısmının oybirliğiyle, cezalı tarhiyatlara ilişkin kısmının ise üye …'in karşı oyu ve oyçokluğuyla ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 17/06/2021 tarihinde karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Davacı adına, sahte fatura kullandığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden re'sen tarh edilen 2010/7,8,9,12 dönemleri katma değer vergileri ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle kesilen vergi ziyaı cezalarının ve 213 sayılı Kanun'un 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemiyle açılan davanın kabulüne dair Vergi Mahkemesi kararı davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
Davacının 2010/7,8,12 dönemlerinde KDV dahil 278.757,19 TL tutarında fatura aldığı İkitelli Vergi Dairesi mükellefi Tasfiye Halinde … Metal Demir Çelik Elk. ve İnş. Mal. Or. Ür. Nak. San. Tic. Ltd. Şti. hakkında tanzim olunan … tarih ve … sayılı Vergi Tekniği Raporu'nda özetle; toptan demir, metal ve inşaat malzemeleri satışı faaliyetinde bulunmak üzere 15/02/2010 tarihinde tesis ettirdiği mükellefiyetinin 30/04/2012 tarihi itibarıyla re'sen terkin edildiği, 29/07/2010 tarihi itibarıyla şirket ortaklarının … ile … olduğu, 08/04/2011 tarihinde tasfiye sürecine giren şirkete …'un tasfiye memuru olarak atandığı, defter ve belge isteme yazısının tasfiye memuruna tebliğ edilmesine rağmen incelemeye ibraz edilmediği, iş yerinde yapılan 21/02/2010 tarihli yoklamada; 200 metrekare büyüklüğündeki iş yerinde 2 işçinin çalıştığı, vinç ve kantar ile birlikte muhtelif emtialarının bulunduğu, 25/06/2010 tarihli yoklamada; 300 metrekare büyüklüğündeki iş yerinde çalışan işçi bulunmadığı, bir adet vinç ile birlikte bir miktar emtianın bulunduğu, 20/01/2011 tarihli yoklamada; iş yerinde 20 metreküp kereste ile birlikte yaklaşık 150.000,00 TL değerinde emtianın bulunduğu, 3 işçinin çalıştığı, araç kiralama bedeli içerikli fatura düzenlenmesine rağmen şirket aktifine kayıtlı aracın bulunmadığı, ağırlıklı olarak teneke satışı yapmasına rağmen iş yerinde teneke stokunun bulunmadığı, 09/03/2011 tarihli yoklamada; 150 metrekare büyüklüğünde olan iş yerinde bir miktar emtianın bulunduğu, 2 işçinin çalıştığı, 24/12/2012 tarihinde yapılan yoklamada; iş yeri adresinde başka mükellefin faaliyette bulunduğunun tespit edildiği, mal ve hizmet alım bildirimlerinin büyük oranda hakkında sahte belge düzenlemekten dolayı olumsuz tespit bulunan mükelleflerden yapıldığı, 2010 yılında toplam 24.611.759,73 TL, 2011 yılının ilk 3 ayında toplam 4.187.182,43 TL tutarında KDV matrahı beyan edildiği, tasfiyeye girdiği tarihten sonra KDV matrahı beyan edilmesine ve re'sen terk edilmesine rağmen mükelleften büyük miktarda alım yapıldığını Ba formları ile bildiren mükelleflerin olduğu tespitlerine yer verildiği anlaşılmaktadır.
Yukarıda aktarılan tespitlerin birlikte değerlendirilmesinden; defter ve belge isteme yazısının tebliğine rağmen incelemeye ibraz edilmemesi, 2010 yılında mükellefiyet tesis ettirilmesinden kısa bir süre sonra (2012) mükellefiyetin re'sen terkin edilmesi, iş yerinde yapılan yoklamalarda tespit edilen emtialara göre 2010 yılı için beyan edilen 24.611.759,73 TL matraha ulaşılmasının ticari ve teknik icaplara uymaması, mükellefiyetin re'sen terk edilmesine rağmen mükelleften büyük miktarda alım yapıldığını Ba formları ile bildiren mükelleflerin olması karşısında düzenlenen faturaların gerçek bir emtia teslimine dayanmadığı sonucuna ulaşılmakla, temyiz isteminin kısmen kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının cezalı tarhiyatlara ilişkin kısmının bozulması gerektiği görüşüyle, Daire kararına katılmıyorum.