MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ile davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 427 maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Somut olayda, 1.782,00 TL. maddi tazminatın rücuen tahsili istemiyle dava açılmıştır. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 1.774,14 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Temyize konu karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden temyiz eden davacı ve davalı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebiliceğinden, taraf vekilllerinin temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar davacı vekili ile davalı vekilinin temyiz dilekçelerinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacı ve davalıya geri verilmesine 9.9.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.