Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/19729 Esas 2020/12272 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesi uyarınca, hükümlü yararına olan hüküm önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından dosya içeriğine göre, hükümlünün mağdura yönelik eyleminin 765 sayılı TCK’nın 491/2, 522, 81/2 (ağır) maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu, müştekinin aracının çalınmış olması nedeniyle suç konusunun değeri dikkate alınarak, mahkemenin 5237 sayılı TCK hükümleri uyarınca karar verirken temel cezanın belirlenmesindeki teşdit uygulamasında zaruret bulunması ve eylemin gece gerçekleştiğinin sabit olması nedeniyle TCK’nın 143. maddesi uyarınca belirlenecek artırım oranı da gözetildiğinde, 765 sayılı TCK’nın hükümlü lehine olduğu gözetilmeden, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde 5237 sayılı TCK hükümlerine göre karar verilmesi,
Kabule göre de;
1-Sanığın eyleminde, hırsızlık suçunun konusu olan araç ile mala zarar verme suçunun konusunun aynı olması ve korunan hukuki yararın tek olması nedeniyle ayrıca mala zarar verme suçunun oluşmayacağı gözetilmeden sanık hakkında TCK’nın 151/1 maddesi uyarınca ayrıca mahkumiyet kararı verilmesi,

2-Sanığın, mağdura ait aracı düz kontak yapmak suretiyle çalması şeklinde gerçekleşen eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeden aynı Yasanın 141/1 maddesi uyarınca hüküm kurulması,
3-Sanığın savunmasında hırsızlık eylemini saat 20:30 sıralarında gerçekleştirdiğini ifade ettiği, UYAP sisteminden elde edilen verilere göre suç tarihinde güneş batış saatinin 17:16 olduğu ve gece sayılan zaman diliminin 18:16 itibariyle başladığı, bu haliyle eylemin gece gerçekleştiği sabit olduğu halde 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesinin uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 09.11.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.