MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya içerisinde bulunan 26.07.2011 tarihli rapor ile 25.08.2011 tarih 3472 sayılı Trabzon Valiliğine ait yazı içeriğinden 213 sayılı VUK"nun 13. maddesinde belirtilen mücbir sebep veya kastı kaldıran diğer nedenlerden birinin varlığının kabul edilemeyeceği anlaşılmakla; CMK"nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip suçun sübutu yönünden vicdani kanıya ulaşan mahkemenin delilleri takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında takdiri indirim yapılırken uygulama maddesinin suç tarihi itibariyle yürürlükte olan 5237 sayılı TCK’nin 62. maddesi yerine 765 sayılı Kanunun 59. maddesi olarak gösterilmesi;
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının takdiri indirimle ilgili “takdiren TCK.nin 59/2 maddesi gereğince cezasından 1/6 oranında indirilerek” cümlesinin çıkarılması; yerine “5237 sayılı TCK’nin 62. maddesi gereğince 1/6 indirim yapılarak” ibaresinin yazılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.