5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34447 Esas 2020/1009 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/34447
Karar No: 2020/1009
Karar Tarihi: 05.02.2020

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/34447 Esas 2020/1009 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanıkların 5809 Sayılı Kanuna aykırılık suçu işlediği ve mahkumiyetlerine karar verilmiştir. Temyiz talepleri ise, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hüküm verilen 3.000 TL dahil adli para cezaları için temyiz yoluna başvurulamayacağına dair kanun maddesi göz önünde bulundurularak reddedilmiştir. Bu durumda, sanıkların müdafinin temyiz talepleri 1412 Sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca reddedilmiştir. Kararda göz önünde bulundurulan kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5809 Sayılı Kanun, 6217 Sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi, 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesi, 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde, ve 1412 Sayılı CMUK'un 317. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2019/34447 E. , 2020/1009 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre, 15/01/2015 tarihli asıl karara karşı yapılan temyiz talebi üzerine, 03/03/2015 tarihli ek karar ile temyiz talebinin reddine dair verilen karardan sonra, 22/06/2015 tarihli ek karar ile yeniden temyiz talebinin reddine dair karar verilmişse de; 03/03/2015 tarihli ilk ek kararın temyiz edilmesi üzerine dosyanın temyiz talebinin değerlendirilmesi için Yargıtay"a gönderilmesi gerekirken 22/06/2015 tarihli temyiz talebinin reddine dair ikinci ek kararın geçerli olmadığı ve temyiz taleplerinin 03/03/2015 tarihli ilk ek karara yönelik olduğu kabul edilerek, dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, sanıklar müdafinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nin 317.maddesi uyarınca REDDİNE, 05/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.