Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/11748 Esas 2019/22779 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 21/11/2011-15/02/2014 tarihleri arasında ulusal dağıtım şoförü olarak çalıştığını, ücretinin en son brüt 1.650,00 TL olduğunu, yaptığı fazla çalışmaların karşılığının ödenmediğini, son yıla ait yıllık izninin kullandırılmadığını iddia ederek; yıllık ücretli izin ve fazla mesai alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde sadece son yıla ait iznini kullanmadığını açıkladığına göre, kullanılmayan 14 gün izni olduğu kabul edilip 14 gün üzerinden hesap yapılıp fesihle birlikte ödendiği anlaşılan 600 TL düşüldükten sonra bakiyesinin hüküm altına alınması gerekirken, yıllık ücretli izin alacağının talep aşılarak 28 gün üzerinden hesaplanıp, hüküm altına alınması hatalıdır.
3-Davacı dava dilekçesinde davalı işyerinde haftada 3 gün 04.00-10.00 arası, diğer 3 gün ise 08.00-18.00 arası çalıştığını, her gün 1 saat de fazladan çalıştığını iddia ettiğine göre, 6 saatlik çalışma için 30 dakika, 10 saatlik çalışma için 1 saat ara dinlenmesi de düşüldüğünde, davacının iddiasına göre haftalık çalışması 49,5 saat olup haftalık fazla mesaisi ise 4,5 saattir. Davacının iddiasına göre fazla mesai hesabının buna göre yapılması gerekirken talep aşılarak yaz ayları için 15, kış ayları için 21 saat fazla mesai hesaplaması yapılması da hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.