MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının; "Suça sürüklenen çocuk ... hakkında da resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet kararı verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmış ise de, suça sürüklenen çocuk ... hakkında dosyada bulunan sahte olduğu belirtilen raporlardan sadece 21.03.2013 tarihli raporun asıl olduğu, 14.03.2013 tarihli raporun fotokopi olup hukuki sonuç doğurmaya elverişli olmadığı, 21.03.2013 tarihli raporda da, mühür veya kaşe izinin bulunmaması sebebiyle raporun aldatma kabiliyetinin bulunmadığı ve suçun yasal unsurlarının gerçekleşmediği anlaşıldığı halde, suça sürüklenen çocuğun resmi belgede sahtecilik suçundan beraati yerine yazılı şekilde 14.03.2013 ve 21.03.2013 tarihli raporların sahte olduğundan bahisle suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine karar verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmış ise de, usul ve yasaya aykırı bu hüküm aleyhine mahallinde Adalet Bakanlığı nezdinde kanun yararına bozma yoluna gidilmesi" yönündeki görüşünün mahallinde değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
1-Sanığın 1 nolu aile sağlığı merkezinde görevli tanık doktor ... adına 18.02.2013, 25.02.2013, 04.03.2013 ve 11.03.2013 tarihlerinde sahte olarak tanzim edilen raporları öğrenim gördüğü Iğdır Ticaret Meslek Lisesi Müdürlüğüne teslim ederek resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddia ve kabul edilen kamu davasında; ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 14.10.2003 tarihli ve 232-250 sayılı, 09.10.2012 tarihli 2011/8-335 Esas ve 2012/1804 Karar sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, sahtecilik suçunun oluşabilmesi için belgenin nesnel olarak aldatıcılık yeteneğinin bulunması ve aldatma keyfiyetinin belgeden objektif olarak anlaşılması gerektiği, muhatabın hatasından, dikkatsizlik veya özensizliğinden kaynaklanan fiili iğfalin, aldatma yeteneğinin varlığını göstermeyeceği gözetilerek; dosyada aslı bulunan suça konu raporlar üzerinde Heyetimizce yapılan gözlemde, raporlarda sağlık kurumu mührü ve doktor kaşesinin bulunmadığının anlaşılması karşısında, suça konu belgelerin mevcut halleriyle aldatma niteliklerinin bulunmadığı, bu nedenle suçun yasal unsurlarının oluşmadığı ve sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden mahkûmiyet hükmü kurulması,
2- Kabule göre;
a)5237 sayılı Yasanın 43. maddesinin, "bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda” uygulanabileceği gözetilmeksizin farklı zamanlarda düzenlendiğine dair dosyada delil olmayan suça konu raporlarla ilgili olarak, şartları bulunmadığından tek bir resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması gerektiği, ancak; sanığın güttüğü amaç ve saik, suç konusunun önemi, kastın yoğunluğu ve sahte belge sayısı dikkate alınarak temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak tayini yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
b)Suça konu rapor asıllarının akıbeti hakkında bir karar verilmemesi,
c)Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktarın altında olması nedeniyle hazineye yükletilmesi yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
d)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi..