Defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9801 Esas 2020/6786 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9801
Karar No: 2020/6786
Karar Tarihi: 11.11.2020

Defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9801 Esas 2020/6786 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, bir kişinin defter ve belgeleri gizlemek suçundan mahkum edildiği belirtiliyor. Ancak, kanıt olarak istenen belgelerin dosya kapsamında bulunmadığı için, hukuki durumun belirlenmeden önce bu belgelerin incelenmek üzere dosyaya eklenmesi gerektiği ifade ediliyor. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için, yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanıyor. Bu nedenlerle, kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2. maddesi: Bu madde, belirli belgelerin gizlenmesi suçunu tanımlamaktadır.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Bu madde, bir kişinin diğer bir kişinin hukuki haklarını engellemesi veya kullanması için gerekli olan bir şeyi alıkoyduğunda veya yok ettiğinde suç işlediğini belirtir. Ancak, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/9801 E. , 2020/6786 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/a-2. maddesinde öngörülen defter ve belgeleri gizleme suçunun oluşabilmesi için varlığı noter tasdiki, belge basım-teslim formu gibi belgelerle sabit olan defter ve belgelerin incelenmek üzere ibrazının istenmesi gerektiği, sanıktan istenen 2010 takvim yılına ait defterlerin tasdik ettirildiğine dair dosya kapsamında bilgi bulunmadığı gözetilerek; katılan idareden, ibrazı istenen defterlerin varlığını kanıtlayan belgelerin bulunup bulunmadığı sorularak, varsa bunlara ilişkin tutanak ve belgelerin denetime olanak verecek biçimde dosyaya intikalinin sağlanmasından sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 11.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.