MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, eğitim ve konaklama giderleri, işe alım masrafı ile işlemiş faiz alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davalının müvekkili bankada 24.09.2007 tarihinde çalışmaya başladığını, 26.10.2009 tarihinde istifa ederek işyerinden ayrıldığını, işyerinde çalışmış olduğu 3 aylık süre içinde görevi gereği aldığı eğitimler nedeniyle eğitim gideri ve işe alım giderlerinin bulunduğunu, davacının iş sözleşmesi gereği 5 haftalık eğitim bitim tarihinden itibaren 2 yıl görevine devam etmesi gerekirken yükümlülüğe uymayarak 26.10.2009 tarihinde tek taraflı olarak istifa ederek ayrıldığını belirterek eğitim ve konaklama giderlerinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, deneme süresinin kanunen 2 ay olarak belirlenmesi gerektiğini, iş sözleşmesinin 24.09.2007 tarihine imzalandığını ve işe başladığını, iş sözleşmesini fesih tarihinin 26.10.2009 olduğunu, 2 yıllık çalışma süresini doldurduğunu, kabul anlamına gelmemekle birlikte davacı tarafça çalışılması gerektiği iddia edilen süreye oranlandığında istenen miktarın fahiş olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davalının istifa sureti ile görevinden ayrıldığı, fesih tarihi itibarıyla iş sözleşmesinde kararlaştırılan 2 yıllık sürenin dolmamış olduğu, bu durumda davacının sözleşme gereğince yapılan giderleri talep edebileceği gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık davalının eğitim giderlerinden sorumlu olup olmadığı noktasındadır.
İşverence işçi adına yapılan eğitim giderlerinin tamamı yerine, işçinin çalıştığı ve çalışması gereken sürelere göre oran kurularak indirildikten sonra kalan miktarının tahsiline karar verilmesi gerekir.
Gerçekten işçi, eğitimden sonra çalışmayı yükümlendiği sürenin bir kısmında çalışmış ise işverene bu konuda katkı sağlamış olmaktadır. İşçinin yükümlü olduğu sürenin tamamında çalışılmış olunması halinde ise işverence eğitim giderleri istenemez.
Somut olayda, davacı banka davacının iş sözleşmesinde belirtilen en az çalışma süresine uymayarak işyerinden istifa ederek ayrıldığını, iş sözleşmesi gereğince eğitim giderlerini ödemesi gerektiği beyan etmiştir. Davalı çalışan sözleşmesinde öngörülen çalışma süresini tamamladığını belirtmiştir. Bilirkişi raporunda davacı banka tarafından davalıya yapılan eğitim masrafları davalının çalıştığı süre ile orantılı olacak şekilde hesaplanmıştır. Mahkemece davacının iş sözleşmesinde kararlaştırılan süreden önce istifa ederek işyerinden ayrıldığı, yapılan giderlerin talep edilebileceği belirtilerek, davacının çalışma süresine göre oranlama yapılmadan eğitim giderine hükmedilmiştir. İşveren, işçinin taahhüt ettiği süre boyunca çalışacağı inancı ile onun eğitimi için yaptığı masrafları talep edebilir. Ancak bu gider hesaplanırken davacının çalıştığı süre ile oranlayarak hesaplama yapılması gereklidir. Hal böyle olunca mahkemece davacının çalıştığı süre ile orantılı olacak şekilde işverenin yaptığı masraflar dikkate alınmadan karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 31.01.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.