Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/1557 Esas 2019/46 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; hırsızlık suçunun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Her ne kadar atılı hırsızlık ve mala zarar verme suçları bakımından sanığın cezai ehliyetinin tam olduğuna dair Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden alınan 15/01/2014 tarih 1129 sayılı Sağlık Kurul raporu dosyada mevcut ise de Aydın Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 16/05/2018 tarih 2018/574 sayılı raporunda sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 32/1. maddesi kapsamında değerlendirilmesinin uygun olacağına dair görüş bildirildiği anlaşılmakla, her iki rapor arasındaki çelişkinin giderilmesi bakımından sanığın Adli Tıp Kurumu İhtisas Dairesine sevk edilerek rapor alınması ve sanığın hukuki durumunun buna göre tayini gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde sanığın üzerine atılı suçlardan mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Sanığın hırsızlık suçu tamamlandıktan sonra çaldığı motosikleti satmak üzere parçalara ayırması, başka bir anlatımla sanığın çalmak istediği malı bulunduğu yerden aldıktan sonra zarar vermesi şeklindeki eylemi açısından, hırsızlık suçunun konusu ile mala zarar verme suçunun konusunun aynı olması ve korunan hukuki yararın tek olması karşısında ayrıca mala zarar verme suçunun oluşmayacağı, eylemin bir bütün olarak hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, sanığın ayrıca TCK"nın 151/1. maddesine konu mala zarar verme suçundan da cezalandırılmasına karar verilmesi,
3-Sanığın adli sicil kaydının incelenmesinden; Yenihisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2011 kesinleşme tarihli, 2011/380 Esas ve 2011/603 Karar sayılı ve Yenihisar 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/09/2011 kesinleşme tarihli, 2011/181 Esas ve 2011/445 Karar sayılı ilamları ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilerek 3 yıllık denetim süresinin belirlendiği, 3 yıllık denetim süresi içerisinde sanığın incelemeye konu kasti suçu işlediği anlaşıldığından, karar kesinleştiğinde 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması konusunda kesinleşen kararın bir örneğinin ihbar niteliğinde gönderilmesi gerektiği halde bu hususta hüküm kurulmaması,
4-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 tarih 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih 2014/140 Esas 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararının kapsam ve içerik itibarıyla yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5-Suç tarihinin 31/05/2013 olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında 01/06/2013 olarak yazılması,
6-Kovuşturma aşamasında şikayetten vazgeçen mağdurun gerekçeli karar başlığında şikayetçi olarak yazılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 07/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.