Yargıtay - Sahte fatura düzenleme - defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/10592 Esas 2020/6769 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/10592
Karar No: 2020/6769
Karar Tarihi: 11.11.2020

Sahte fatura düzenleme - defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/10592 Esas 2020/6769 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın defter ve belgeleri gizleme suçundan verilen hüküm açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararının itiraz kanun yoluna tabi olduğu ve dosyanın mahalline iadesine karar verilmiştir. Sanığın 2008-2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen hükümleri ise Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun benimsediği düşünceye göre değerlendirilerek, suç konusu faturaların unsurlarının incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı, zincirleme suç oluşturduğu ve TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Yargılama usulüne uygun yapıldığı, suçun sanık tarafından işlendiği, cezanın kanuni sınırlar içinde uygulandığı, isabetsizlik bulunmadığı gerekçeleriyle hükümler onanmıştır.
Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 231/12. ve 264/2. maddeleri, 213 sayılı VUK'nin 230. maddesi, TCK'nin 43. ve 53. maddeleri. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı.

11. Ceza Dairesi 2017/10592 E. , 2020/6769 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

I. Sanık hakkında defter ve belgeleri gizleme suçundan verilen hükme yönelik sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesi:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlar, 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi olduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı CMK"nin 264/2. maddesi uyarınca itiraz olarak değerlendirilip, gereğinin merciince takdir ve ifası için dosyanın mahalline İADESİNE,
II.Sanık hakkında 2008, 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen hükümlere yönelik, sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesi:
Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 21.12.2012 tarihli, 2012/18925 esas sayılı iddianamesi ile 2012 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan da dava açılmış olmasına rağmen hüküm kurulmadığı anlaşıldığından, Mahkemece hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere sahte fatura düzenleme suçlarında suç konusu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş; aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eyleminin zincirleme suç oluşturduğunun ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 11.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.