Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1970 Esas 2020/6737 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1970
Karar No: 2020/6737
Karar Tarihi: 11.11.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1970 Esas 2020/6737 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sultanbeyli Cumhuriyet Başsavcılığı'nın sanıklar hakkında sahte fatura düzenleme suçundan açtığı kamu davasında, sanıkların savunmalarında şirketle ilgili işlemler konusunda bilgilerinin olmadığı belirtilmiştir. Ancak gerçeğin ortaya çıkarılması için faturaları kullanan başka mükelleflerden de tanık sıfatıyla ifade alınarak faturaların ve faturalara konu malların kimden teslim aldıkları, sanıkların bir iştiraki olup olmadığı ve sanıkların imza ve yazılarının faturalar üzerinde olup olmadığı konusunda bilirkişi incelemesi yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, iş yerine ait faturaların matbaadan kim tarafından alındığı ve iş yeriyle ilgili işlemlerde kiminle muhatap olunduğu konusunun sorulması gerektiği ifade edilmiştir. Mahkemenin eksik araştırma ve inceleme yaparak mahkumiyet hükmü kurduğuna dair bir eleştiri getirilmiştir. Mahkeme kararında, TCK'nin 43/1 maddesi gereğince artırım yapılması gerektiği ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararıyla değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nin 43/1 maddesi: Aynı türden suçların aynı fail veya fail grubu tarafından işlenmesi durumunda cezanın artırılması gere

11. Ceza Dairesi 2019/1970 E. , 2020/6737 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sultanbeyli Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 11.01.2013 tarihli iddianamesi ile sanıklar hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan da kamu davası açılmış olması karşısında, bu suç ile ilgili olarak mahallinde ayrıca hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1- Sanıkların 2008-2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanıkların savunmalarında şirketle ilgili işlemler konusunda bilgilerinin olmadığı, sanıklar ... ve ...’in savunmalarında .... isimli kişiye vekaletname verdiklerini ve işlerin onun tarafından idare edildiğini beyan etmeleri, sanık ...’in ise .... ve.... isimli kişilerin kendisinden zorla imza aldıklarını beyan etmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması için; faturaları kullanan mükelleflerden kanaat edinilecek sayıda mükellefin de tanık sıfatıyla dinlenerek faturaları ve faturalara konu malları kimden teslim aldıklarını, sanıkları tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların verilmesi konusunda sanıkların bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması, ayrıca kanaat oluşturacak sayıda temin edilecek suça konu faturalar üzerindeki imza ve yazıların sanıklara ait olup olmadığı konusunda bilirkişi incelemesi yaptırılması, iş yerine ait faturaların bastırıldığı matbaadan belgelerin kime teslim edildiğini sorulması, iş yerinin muhasebecisi olduğu belirtilen .... isimli kişinin tanık sıfatıyla dinlenerek iş yerinin fiilen kim tarafından idare edildiği ve iş yeri ile ilgili işlemlerde kiminle muhatap olduğunun sorulması, eylemleri gerçekleştiren kişinin başkası olduğunun belirlenmesi durumunda sanıkların eylemlere iştirak edip etmediği de değerlendirilerek hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması;
2- Kabule göre de;
a) Aynı takvim yılı içerisinde birden fazla fatura düzenlenmiş olması karşısında TCK’nin 43/1 maddesi gereğince artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, yasaya aykırı,
b )5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, Sanık ... müdafi, sanık ..., sanık ... müdafi ve katılan vekilinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.