Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2018/6829 Esas 2020/973 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6829
Karar No: 2020/973

Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2018/6829 Esas 2020/973 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Aksaray Trafik Tescil Denetleme Şube Müdürlüğü tarafından verilen bir karar sonucu, kabahatliden 2.919,00 TL idari para cezası verilmiş ve sürücü belgesi 6 ay süreyle geri alınmıştır. Ancak bu karara yapılan itiraz sonucu, Aksaray Sulh Ceza Hâkimliği kararı iptal etmiştir. Bu iptale karşı yapılan itirazın ise Niğde Sulh Ceza Hâkimliği tarafından reddedilmesi sonucu, Adalet Bakanlığı kanun yararına bozma istemiyle kararın Daireye gönderilmesini talep etmiştir. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı da kanun yararına bozma istemiyle kararın kanuna uygun olmadığını belirtmiştir. Dosya incelendikten sonra, kabahatlının alkolmetre cihazını üflemeyi reddetmesinin meşru bir mazaret olarak kabul edilmediği ve bunun kanun maddesi ile müeyyideye bağlandığı belirtilerek, Niğde Sulh Ceza Hâkimliği kararının kanun yararına bozulması sonucuna varılmıştır.
Kanun maddeleri:
2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu 48/9. madde.

19. Ceza Dairesi 2018/6829 E. , 2020/973 K.

"İçtihat Metni"

2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu"na muhalefetten kabahatli ... hakkında anılan Kanun"un 48/9. maddesi gereğince 2.919,00 Türk lirası idarî para cezası uygulanmasına dair Aksaray Trafik Tescil Denetleme Şube Müdürlüğünce düzenlenen 27/12/2017 tarihli ve MA 25357141 sayılı idarî para cezası karar tutanağı ile kabahatlinin sürücü belgesinin 6 ay süre ile geri alınmasına dair aynı tarihli ve 0000919 sayılı sürücü belgesinin geçici olarak geri alma tutanağına karşı yapılan başvurunun kabulüne ve söz konusu idarî para cezasının iptaline ilişkin Aksaray Sulh Ceza Hâkimliğinin 29/12/2017 tarihli ve 2017/7920 değişik iş sayılı kararına yapılan itirazın reddine dair mercii Niğde Sulh Ceza Hâkimliğinin 22/01/2018 tarihli ve 2018/332 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 09/10/2018 gün ve 7944 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12/10/2018 gün ve KYB-2018-82705 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 2918 sayılı Kanun"un 48/9. maddesinde "Uyuşturucu veya uyarıcı maddelerin kullanılıp kullanılmadığı ya da alkolün kandaki miktarını tespit amacıyla, kollukça teknik cihazlar kullanılmasını kabul etmeyen sürücülere 2000 Türk Lirası idari para cezası verilir ve sürücü belgesi iki yıl süreyle geri alınır." şeklinde tanımlanan eylem nedeniyle, kabahatlinin alkolmetre cihazını üflemeyi reddetmesine yönelik ileri sürdüğü gerekçelerin kanun koyucu tarafından meşru ve yasal bir mazaret olarak kabul edilmediği ve doğrudan anılan kanun maddesi ile müeyyideye bağlandığı, kanda alkol testinin sonuçlarının ancak kabahatlinin alkotmetre cihazını üfleyerek çıkan sonucu kabul etmemesi halinde dikkate alınabileceği gözetilmeksizin, idarî yaptırımın kaldırılmasına dair karara yapılan itirazın reddine ilişkin merci kararında isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Muteriz vekili tarafından Aksaray Trafik Tescil Denetleme Şube Müdürlüğünce düzenlenen 27/12/2017 tarihli ve MA 25357141 sayılı idarî para cezası karar tutanağı ile birlikte muterizin sürücü belgesinin geçici olarak 2 yıl süreyle geri alınmasına dair aynı tarihli ve 0000919 sayılı geri alma tutanağına bakımından da iptal başvurusunda bulunulmasına karşın, sürücü belgesinin geçici olarak geri alınması tutanağı bakımından herhangi bir karar verilmediğinden, Aksaray Sulh Ceza Hakimliğince bu konuda her zaman bir karar verilmesinin mümkün olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği bu nedenle yerinde görüldüğünden, Niğde Sulh Ceza Hâkimliğinin 22/01/2018 tarihli ve 2018/332 değişik iş sayılı kararının CMK’nin 309/4-c maddesi uyarınca aleyhe tesir etmemek ve yeniden yargılamayı gerektirmemek üzere KANUN YARARINA BOZULMASINA, 05/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.