Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/7730 Esas 2021/3995 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7730
Karar No: 2021/3995
Karar Tarihi: 25.03.2021

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/7730 Esas 2021/3995 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul (Kapatılan) 76. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık hakkında verilen denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasında sorun yaşanmıştır. Gerekli tebligat işlemleri usulsüz yapılmıştır ve tedbir kararı kesinleşmemiştir. Sanığın itirazı, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yöneliktir. Kanunlar açısından, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçuna ilişkin verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulama kararları, 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi uyarınca itiraza tabidir ve yetkili ve görevli itiraz merciince verilecek karar gerekmektedir. Bu nedenle, dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi ve fıkrası
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 23/1-8. maddesi
- Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi
- 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 264/2. maddesi

10. Ceza Dairesi 2019/7730 E. , 2021/3995 K.

"İçtihat Metni"

:
Mahkeme : İSTANBUL (KAPATILAN) 76. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine
mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin gerekçeli kararın sanığın bilinen adresine doğrudan Tebligat Kanununun 21/2 maddesi kapsamında çıkarılarak tebligatın muhtara teslim edildiği anlaşılmış olup; 7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntemin benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından tebligata 7201 sayılı Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, gerekçeli karar tebligatının usulsüz olması nedeniyle tedbir kararının kesinleşmediği ve bu karara bağlı 15/07/2015 tarihli 2014/1061 esas ve 2015/1026 sayılı mahkûmiyet kararının hukuki değerden yoksun olduğu, sanığın yaptığı itirazın, 27/09/2012 tarihli 2010/1927 esas ve 2012/1173 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar sözü edilen fıkraya 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraza tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 25/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.